Poems by Ruth Bell Graham

The Man I Prayed For

Dear God, I prayed, all unafraid

(as we’re inclined to do),

I do not need a handsome man

but let him be like You;

I do not need one big and strong

nor yet so very tall,

nor need he be some genius,

or wealthy, Lord, at all;

but let his head be high, dear God,

and let his eye be clear,

his shoulders straight, whate’er his state,

whate’er his earthly sphere;

and let his face have character,

a ruggedness of soul,

and let his whole life show, dear God,

a singleness of goal;

then when he comes

(as he will come)

with quiet eyes aglow,

I’ll understand that he’s the man

I prayed for long ago.

Only You

Dusty my soul tonight.

Earth has been dear.

Bewildered, I come to You,

Father God, hear.

Idols that charm me,

dreams that allure,

pains that alarm me,

suspense to endure,

memories that linger,

thoughts that ensnare,

a heart that is aching,

all crumpled by care,

unsatisfied, restless,

scarce able to pray—

everything, everything

take it away.

Only You,

none but You,

Jesus alone:

ashes the rest to me,

songs with a groan,

take them each one away—

mind not my tears—

lift me above this earth’s

joys and its fears,

give me Yourself alone—

nothing beside—

so will I be with You,

content,

satisfied!

Time to Adore

And when I die

I hope my soul ascends

slowly, so that I

may watch the earth receding

out of sight,

its vastness growing smaller as I rise,

savoring its recession with delight.

Anticipating joy is itself a joy.

And joy unspeakable

and full of glory needs more

than “in the twinkling of an eye,”

more than “in a moment.”

Lord, who am I to disagree?

It’s only we have much to leave behind;

so much ... Before.

These moments of transition

will, for me,

be time to adore.

© Billygraham.org

Read More

Quotes by Ruth Bell Graham

"It is a foolish woman who expects her husband to be to her that which only Jesus Christ Himself can be: always ready to forgive, totally understanding, unendingly patient, invariably tender and loving, unfailing in every area, anticipating every need, and making more than adequate provision. Such expectations put a man under an impossible strain"
— Ruth Bell Graham

"If I cannot give my children a perfect mother I can at least give them more of the one they've got--and make that one more loving. I will be available. I will take time to listen, time to play, time to be home when they arrive from school, time to counsel and encouerage."
— Ruth Bell Graham

"Down through the years, I turned to the Bible and found in it all that I needed"
— Ruth Bell Graham

"Death -
Death can be faced,
dealt with,
adjusted to,
outlived.
It's the
not knowing
that destroys
interminably...
This
being suspended
in suspense;
waiting - weightless,
How does one face
the faceless,
adjust to nothing?
Waiting implies
something to wait for.
Is there?
There is One.
One who knows...
I rest my soul on that."
— Ruth Bell Graham

"Take all away. I am content to know
Such love is mine-for life is all too brief
To grieve for pleasures bringing only grief;
Give me but You; it is enough just so."
— Ruth Bell Graham (Sitting By My Laughing Fire (Paperback)

From Goodreads.com

Read More

Missionary Deconverted to Atheism: Epistemic Issues

Just went through a few videos on YouTube that relate stories of how Daniel Everett, a Linguistics professor and former Christian missionary  to the Piraha tribe of Brazil, got deconverted after reflecting on their worldview. Below is the BBC reading from his book Don't Sleep There are Snakes: Life and Language in the Amazonian Jungle



An excerpt from his lecture explaining the metaphysics and epistemics of Piraha culture:



Now to the Epistemic Issues:

1. I hold no reserves with regard to this first premise that a missionary is always going to be in danger if his connection with the supernatural is not proper. I intend no accusation. But, Jesus made it clear to the disciples not to venture out till they were baptized with the Spirit. If I'm not so sure of my position, I have no rights trying to defend it or woo others to it. Those who consider missionary work to only be about linguistics, translations, and teaching Gospel stories may soon be disillusioned. The missionary is God's ambassador, and has no business going out without God's leading. It is sad that a missionary here was unable to offer visible evidence, when the Blessed Holy Spirit is here with us with this chief purpose to confirm the Word with visible evidence.

For I will not dare to speak of any of those things which Christ has not accomplished through me, in word and deed, to make the Gentiles obedient-- in mighty signs and wonders, by the power of the Spirit of God, so that from Jerusalem and round about to Illyricum I have fully preached the gospel of Christ. (Rom 15:18-19)

how shall we escape if we neglect so great a salvation, which at the first began to be spoken by the Lord, and was confirmed to us by those who heard Him, God also bearing witness both with signs and wonders, with various miracles, and gifts of the Holy Spirit, according to His own will? (Heb 2:3-4)

2. An instance of a simple pragmatic, empirical outlook in one tribe is not reason to throw off faith. This is too simplistic. I hope Dan Everett doesn't say he doesn't believe in Alexander the Great or Plato or Nebuchadnezzar because these entities are beyond the limits of immediate experience. He has neither seen them, nor did his father nor friends see them. Obviously, the Piraha are still too empirical to accommodate historical knowledge. But, if Everett wants to accept the historicity of Alexander the Great (3rd c. B.C), then he can't reject the historicity of Jesus Christ (1st c. A.D.) either. In addition, the whole of history, and the philosophy of history come into reckoning.

3. It is obvious that the Piraha have some belief in the supernatural as Everett himself reports, that they talked of spirits and Xigagaí, a being who lives in the clouds. That is not too simple. Everett also reports that the Piraha mourned over the death of a dog. As the principles of Rational Fideism suggest, in keeping with the Classical Indian Criteria for Revelation, the principle of rational anticipation of faith does exist. There is a preparatio evangelica.

4. A satisfied life-style doesn't prove the irrelevance of the Gospel. It is like saying children do not really have the "right to education" or do not need education because they are satisfied with playing in the soil.

5. The idealistic framework cannot be neglected. Pure empiricism cannot exist by itself. Some idealistic combinationalism is required to engender a worldview that gives meaning to one's experience of the world. Or else, what remains is sensations without relations and sensations without significance (beginning with the epistemic and proceeding to the social and spiritual). Once one begins to talk of ideas, one enters the world of philosophy, warrant, and rational evidence.

Domenic Marbaniang, January 30, 2010.

Read More

The Longer that I am in the ministry... (Ravi Zacharias)

‎"The longer I am in the ministry, the more healthy a respect I have developed for its calling, and the less qualified I feel myself to be in it." ~ Ravi Zacharias (Brittle Clay in Tender Hands)

Read More

God's Signature on His Check

$ $

Got this illustration when trying to explain God’s promises at Church this morning.

When someone issues a check, he puts his signature on it. Otherwise, that check would not work. Similarly, God has given us a check of His promises, and has put the Name of Jesus Christ as the signature on it. In Christ’s Name we have received all the promises in truth. Therefore, the Bible says:

For no matter how many promises God has made, they are "Yes" in Christ. And so through him the "Amen" is spoken by us to the glory of God. (2Cor. 1:20)

Have you got the signature of Christ on your check?

Read More

Happy X'mas 2010!

*
-!-
Gloria in
Excelsis Deo!
Joy floods the earth,
Wonder fills the heavens,
A manger welcomes His birth,
As angels wait with bated breath...
The Son of God has slipped into mortal frame;
God waits on his mother, He's helpless as a babe;
Creation waits on her Lord, for salvation's in His Name!

MAY THE BLESSING OF HIS BIRTH TAKE YOU BY SURPRISE TODAY!

HAVE A GREAT AND BLESSED CHRISTMAS!
||
||
||
||
||
||
with love and prayers
Domenic Marbaniang

Read More

Ah!

What excitement now breaks on this heart..
Ah! The joyous festival, I will testify of Christ!

Read More

Christmas Dance by Children - Hamare Liye Ek Balak

Read More

Divine Forgiveness

"Again I will build you, and you shall be rebuilt, O virgin of Israel!" (Jer 31:4).

Amazing is that GRACE that blots away the past irrevocably: the once HARLOT (Jer.3:8) is now a VIRGIN (Jer.31:4)!!... Behold CHRIST makes all things new!

I remember the story of Doreen Irwin, a woman who had been in the occult for very long and had been the queen of black witches. But, Jesus delivered her from all the evil spirits that had captured her soul. One day her heart was in distress thinking of all her sinfulness and the immoral life that she had lived. While deeply grieving her miserable state and pained by the memory of guilt, she suddenly heard a voice. It was the voice of Jesus speaking in her spirit. He reminded her of Mary Magdalene and how Christ had changed her life. Then He declared to her that she had been forgiven. All her sins were forgiven and her guilt removed because of the price Jesus paid on the cross. She had been delivered from the condemnation of guilt. Her conscience had been cleansed. She was a new creation. In God's sight, she was a virgin.

As I think of this, I also remember the story of Daku Ramba, a dacoit whom Sadhu Kisan Singh met in the Himalayas. This man was a fearsome criminal whose name resonated terror in the Himalayan valleys. He was responsible for the death of many people. But, when he met Kisan Singh and heard about the love of Jesus, his life was fully transformed. He became the meekest and the kindest man. Jesus Christ changed his life forever.

There is no sin so grievous that the blood of Jesus cannot cleanse. He came to save, forgive, and change our lives. He came to make all things new. The blood of Jesus Christ cleanses us from ALL sins. We only need to accept Him and believe in His Name and accept His forgiveness to live for Him.

Do not judge what God has justified. Live a God-forgiven life with gratitude and reverence toward Him.

Read More

A Life of Gratitude, A God-Contented Heart

On Thanksgiving Sunday, Dec. 19, 2010
Sanjaynagar Church, Morning Service

Rejoice always, pray without ceasing, in everything give thanks; for this is the will of God in Christ Jesus for you. (1Th 5:16-18)

Psalm 28:7. I will give thanks to him in a song.

God's will:

Do not get drunk on wine, which leads to debauchery. Instead, be filled with the Spirit. Speak to one another with psalms, hymns and spiritual songs. Sing and make music in your heart to the Lord, always giving thanks to God the Father for everything, in the name of our Lord Jesus Christ. (Eph 5:18-20)

Rejoicing, Praying, and Thanksgiving are all connected.

"always... without ceasing... in everything.."

God desires us to have Him in our minds all the time.

If you love someone, you can't stay away from that person. A mother who loves her child can't stay away from that child. How much do we long to be in His presence always?

If you love someone, you do everything keeping that person in mind... whether something pleases that person or not. Is God in our mind, everytime we do something... even when we wear a dress or think about something?.

If God is in our mind every time, and we know He's with us, then joy, prayer, and thanksgiving will be continual...

A person who lives for God is satisfied with God alone.

Three States of Heart:

1. DISSATISFIED. The discontent and dissatisfied are filled with negativity, murmuring, irritability, and complaining all the time. "Oh, if I had that" or "Oh, if I had this" ...etc. The desire never quenches and therefore, such life is without gratitude. The Israelites lived such lives and perished in the wilderness (1 Cor.10). Unless we learn to be content, we cannot appreciate God's gifts for our lives. Some people live lives like black holes. Their gravitational pull is so strong that they have been called the graveyard of the stars. They pull everything inward, even light can't escape their peripherals remain discontented and ever negative. Such are so contagious in their negativity that people coming in their contact become negative as well. But, those who are filled with thanksgiving and praise spread the positive fragrance of God. Sometimes God has to put us in darkness to let us know the importance of light. Let's start counting His blessings and give thanks for them.

2. SELF-SATISFIED. This is a dangerous position. Since, people in this category are satisfied with what they're doing without considering whether they are living lives that are pleasing to God or not. That was the condition of Israelites in Jeremiah's time and he had to warn them:

Do not trust in deceptive words and say, "This is the temple of the LORD , the temple of the LORD , the temple of the LORD !" If you really change your ways and your actions and deal with each other justly, if you do not oppress the alien, the fatherless or the widow and do not shed innocent blood in this place, and if you do not follow other gods to your own harm, then I will let you live in this place, in the land I gave your forefathers for ever and ever.

(Jer 7:4-7)

Their feelings were their reference point of satisfaction. The wrong-doer who feels that "God is not going to judge me," or "I'll escape somehow" lives in this dangerous zone of self-complacency. Our nod of approval must come from God, our Master alone. Nothing else can measure the appropriateness of our satisfaction.

3. GOD-SATISFIED. It is the blessing of those who abide in Christ and live in God's presence. No earthly possession or experience can match the satisfaction that comes from the Creator rejoicing in His creation. Remember the parable of the Lost Sheep (Luke 15), what joy God has on seeing a sinner converted, a lost sheep found. Such sheep lives in the house of the Master and is daily loaded with gifts from His bounty. Such sheep is God-satisfied.

We have reason to be joyful, prayerful, and thankful because we are the children of God. Let's rise and offer Him thanks...

Read More

Nuptial Dresses

little girl: mom, why is the bride wearing a white dress?
mom: because white is the colour of happiness and joy and today is the happiest day of her life.
little girl: ah,... ok, then why is the groom wearing black?

frm an FB status today

Read More

Do not diminish a word (Jer. 26:2)

"Do not diminish a word" (Jer. 26:2).

What possession does a minister of the word have other than the word... and yet, scarcity galore! If the servant possesses not the word of the Master in verity, integrity, and honesty, he has lost his essence and meaning of being. If we possess anything else in abundance over the word, we stand disapproved. What worser plight could there be than a servant failing at God's word.

1. Do not diminish the wholeness of the wordDo not pick and choose from the word thinking "I should only say this" and "I should not be saying that". Speak the whole word, for the truth is whole. If we diminish any part of the word that God wishes us to speak, the whole is diminished thereby.

2. Do not diminish the meaning of the wordThe servant of God must be able to rightly divide the word of truth (2 Tim.2:15). Only such servant is approved by God. Those who misinterpret or interpret arbitrarily are unfaithful to the word. The message must be given in words that the message intends.

3. Do not diminish the significance of the wordIn an age of pluralism, we often try to mellow down the word, focusing only on those parts that would be generally appealing to all. We go about as if ours is one of the ways, or ours is a matter of mere personal choice, and not so seriously true after all. Have we forgotten the martyrs who gave their lives for the sincerity of the truth? A servant who thinks that his Master's word isn't so significant or important after all is unfit to be a servant any longer.

4. Do not diminish the volume of the wordThe lesser we communicate, the lesser we impact. The world must be deluged with the truth of God, or else it'll always be overpowered by the forces of darkness. We don't need to be pessimistic here as if the world's never going to be a better place. It has been a few times in the past, when leaders took the initiative to make God's word as plentiful as the air we breathe. But, when we standby allowing evil to go rampant over our cities, we are like that negative servant who buried his talent in the ground. If our light has got to be broad, we must position ourselves in a high and broad space. The candle must be put upon the stand and continue to give out light without any retreat. "Oh, others are doing the preaching anyway, and what must be said that hasn't been said already..." -- these are a lame excuses. We have been appointed to give volume to the word; let's not be negligent, nor despise our obligation.

5. Do not diminish the audience of the wordThat may sound strange, but it's true and sad when we pick and choose who the word must be given to and whom not. Some have limited their audience to only their Sunday congregation; others to their week day gatherers. The word must be widespread and reach everybody. "Go into all the world", said Jesus, "to every nation". The intent of the revelation is that all may hear and believe. God says to Jeremiah not to diminish the word "Perhaps everyone will listen and turn from his evil way..." (26:3). God wishes every individual to be saved (1 Tim.2:4). This Christmas, let's not forget that man on the street, or that little child over there for whom the Father's heart waits with expectation, and He has committed the message of salvation to us to deliver to that person..

May He increase and we decrease! May His word grow in intensity, volume, and range.

Domenic Marbaniang, Dec. 17, 2010

Read More

God Sees Only Black and White

"Figs, the good figs, very good; and the bad, very bad, which cannot be eaten, they are so bad." ~ Jer. 24:3

We live in a colorful world; and, the colors confuse us. But, God sees things black and white. Please don't mistake me: I only speak metaphorically, I speak in relation to discernment between good and evil, between the true and the false...

We now have color televisions, past color photography: and what else - beyond 16 million colors? How confused is our generation! We dally with shades and play with prisms, and stay all the while between the black and the white. How dreamy is our fascination! We can no longer tell the difference between the wrong and the right.

Faith and confidence are virtues of the barbarians, they say. To claim the truth is an offence against reason, the highest treason. Only the uncouth and uncultured see the world in black and white: but, we live in every imaginable shade, and does imagination have an end?

Let me borrow this description from T.E. Lawrence's Seven Pillars of Wisdom. Speaking of the Arabian tribes whom he had led during the Arab Revolt against the Ottomon Turks (1916-1918), he had written:

Semites had no half-tones in their register of vision. They were a people of primary colours, or rather of black and white, who saw the world always in contour. They were a dogmatic people, despising doubt, our modern crown of thorns. They did not understand our metaphysical difficulties, our introspective questionings. They knew only truth and untruth, belief and unbelief, without our hesitating retinue of finer shades.This people was black and white....

That doesn't imply that I comply with the Arab world-view: I only desire to sample the "barbarian" perspective. This example is enough. It stands in contrast to our world of flowers and butterflies. How pale is their cave of shadows compared to ours! But, God is also a caveman. He also sees the world as black and white. He warned the Laodicean Church to either be hot or cold - lukewarmness was the abhorrent mid-shade that God despised. So, they hurl at Him accusations. They say He's archaic, outdated, and narrow-minded. Who's broad-minded then? Well, the man who is confused and got no answers; because answers regarding right or wrong only narrow up things - and, we despise constrictions: we hate the black and white. We don't need answers; only, more questions -- how wise!

So be it, then, until the end. Sooner we will realize that the purgatory was a deception. We got no middle ground: either to the left or to the right -- the goats on the left, the sheep on the right. We will then have many stories, so colorful that colors will blush in shame; but, He will just have one answer: "To the left" or "To the right", 'cos God doesn't see colors, you know, He sees only black and white.

Domenic Marbaniang, Dec. 15, 2010.

Read More

Light-Instrumental

Read More

Human Rights Day and Yet, China

December 10 was celebrated as Human Rights Day throughout the world, and the Nobel Peace Prize was placed on an empty chair yesterday at Oslo, Norway - the Laureate, Liu Xiaobo (b. 1955), a Chinese writer, professor, and human rights activist was in prison, being imprisoned by the Chinese government last year for 11 years. The Chinese government denied him the right of having a representative collect the prize for him.

Liu is the third person to be awarded the Nobel Peace Prize while in prison or detention, after Germany's Carl von Ossietzky (1935) and Myanmar's Aung San Suu Kyi (1991), and the only one other than Ossietzky not to be present or represented by close family at the awards ceremony. The Nobel diploma and the prize was symbolically placed by Jagland on an empty chair meant for the absent laureate. Norwegian actress Liv Ullmann then took to the podium and read I Have No Enemies, a speech by Liu made during his trial in December 2009.

“I, filled with optimism, look forward to the advent of a future, free China. For there is no force that can put an end to the human quest for freedom, and China will in the end become a nation ruled by law, where human rights reign supreme.”

—Liu Xiaobo, I Have No Enemies, 23 December 2009

The proceedings were televised by international media, but broadcast signals on CNN and BBC inside China were reportedly blocked. [Wikipedia]

Let's continue to pray for China that the nation may experience peace and the people live in freedom from all fear of fellowmen. May God give peace to China, the great land that has given so much out of its generous culture to the world! May the officials of the land receive wisdom and understanding from above to see fellow humans with the eyes of God and fulfill their duties to the nation in the spirit of love and justice, without which the world will never be a meaningful place! May God bless China!

Read More

Beyond the Brink of a Breakthrough (Luke 1:5-17)

Summary of message delivered at Itarsi Church, Friday, Dec. 10, 2010. 6:45 pm

A few things strike us when we read this story.

1. God's vision came to Zacharias at a moment when he was least expecting such a thing

He was now old and well advanced in age. In fact, he might have been getting ready for a retirement; yet, he had been faithful at his job all the way.

There are no time-limits to God. He can do anything at any time, provided the person is available. [Remember, that waiting time is not wasting time.] To Zacharias that day, everything might have looked as ordinary as it might have been for years. But, in the moment of commonness, an extraordinary miracle occurred to him and his wife.

Their lives might have looked as common as anyone else' for years together; but, did they know that a miracle was expecting them! Do you know that a miracle is awaiting you? Can we pull through to that moment as Zacharias and Elizabeth did... faithful in the ministry that God had given them at the moment. Just imagine what would have happened if Zacharias would have absented himself from the temple that day, if he had lost desire for the service and kept himself away. Wasn't a miracle waiting for him there, though he never knew or expected it? Are you at the brink of a breakthrough and are now going to turn away? Keep pressing on faithfully till the end believing in God for things greater than you can expect.

2. The couple lived a righteous and a blameless life

That's a great testimony, especially in those days when the temple ministry had gone corrupt and priests were tempted to run after dishonest gain. It could have been so simple and social to sin; but, they never gave in - they kept their testimony strong. We need families that can commit to such a righteous lifestyle in this corrupt world.

Remember Asaph in Psalm 73 who confessed that, though being a priest, he had lived with bitterness when he looked at how the godless people of the world prospered and lived such better lives, while he lived a life of utter simplicity in the temple ministry. But, God opened his eyes to see that being closer to God is far richer to being comfortable in the world. Also, Job could have given in to the pain of life, but he held on to his integrity. Can we expect God to manifest Himself in answer of our prayers when we are living lives contrary to His will? Let's commit ourselves to a life that He can testify about as being blameless and upright in His eyes.

3. They had been praying despite all evidences to the contrary

The angel announced that Zacharias' prayer was answered. What a great news on this first chapter of the Gospel! Have you been praying for a thing for a long time? You shouldn't give up; for you may be at the brink of an answer. Or, have you started praying for something? Remember the same.

In fact, remember that God's answer always supersedes our greatest figment of imagination; for He is able to do exceedingly than what we can think or ask. The couple might have been praying for a son; God gave them a special son, one who would be filled from the womb with the Spirit, and who would turn the children of Israel unto God, and bring peace and reconciliation among humans. That day when Zacharias went into the temple, he might have looked at the evil in the world around and might have asked in his heart, "Is there an answer?" Little did he know that the answer awaited him in the closet of the temple, and that he would be part of it.

Never give up hope in prayer; you may be at the brink of a mighty breakthrough.

4. The blessing kept increasing

At the beginning, Elizabeth was uncomfortable with this idea of being pregnant, and so hid herself for 5 months; but, God sent his angel to Mary to announce the birth of Jesus, and to her proclaimed that the evidence of this fulfillment would be Elizabeth who conceived a child in an old age. So, the blessing increased. Not only did Elizabeth conceived a child, she also became a sign and evidence of God's work in this world.

Secondly, when Mary and Elizabeth met, the child leaped in her womb for joy and Elizabeth prophesied. What a blessing! She might have never prophesied anything for all her life; but, now God's anointing is not going to cease. When He gives, His blessings are without restraint.

But, all this was so because they had been faithful in the place in which God had appointed them in the moment. Of course, the child that they were going to have would not be a support to lean on in their old age, for this boy would live in the wilderness, and live the life of a wild man until the day his head would be brought in a platter before a wicked king. But, this child was going to be a blessing for many. Every time one goes into the waters of baptism, one is reminded of the baptism of Jesus and also the fact that the first instance of baptism is mentioned in the ministry of John the Baptist. The Old Testament prophetic ministry came to end in him and he became the forerunner of our Lord. The vision came at its right time, and Zacharias was available for it, though at a very old age, and who said that God cannot start doing something at someone's old age - don't ever look to retirement or stop at life thinking it's all over. Perhaps, you're almost into something at such a time as this.

Finally, I would like to close with the testimony of Elizabeth in verse 45: "Blessed is she who has believed that what the Lord has said to her will be accomplished!" We may say it ourselves, applying to our lives, "Blessed am I who has believed that what the Lord has said to me will be accomplished!" And, it will be accomplished. Keep moving on to keep on hearing and believing for God's greater accomplishments, while faithfully accomplishing the task He has given us at the moment. He who has not been faithful in the least cannot be expected to be appointed over the greater. What He has said will be accomplished!

Domenic Marbaniang, December 2010.

Read More

Mere Mehboob Pyaare Masiha - Qawwali (Rap) by Domenic Marbaniang

Read More

Asar - Hindi Devotional (Solo Guitar)

Read More

Academics, Politics, and the Gospel

"not the wisdom of this age, nor of the rulers of this age, who are coming to nothing" (1 Cor.2:6).

Two great forces control the modern world: the University and the Parliament (to put it the other way, the school and the scepter). How credulously falls the world before the sublimity of the educated; how feebly it creeps before the iron-fist of the rulers! But, the world has God universally despised and denied. To many the God-idea is outdated. But, then, how long shall the world-ideas last??

When Paul was writing his epistle to the Corinthians (around AD  57), Nero, "the emperor who fiddled while (later) Rome burned", held the reins of the Great Roman Empire. He was forced to commit suicide on June 7, AD 68. A few days before his arrival at Corinth (sometime between 50-52), Paul had been at Athens, the ancient capital of philosophy, and had talks with the Stoics and the Epicureans. They had taken him to Mar's Hill from where he preached his famous sermon on "The God of the Altar to the Unknown God". Only a few responded positively, while the rest ruled him away, because they thought it was silly and unscientific to have mentioned the resurrection of the Christ. Well had Paul begun, when he writes this epistle, that "the message of the cross is foolishness to those who are perishing" (1Cor.1:18), and that "since, in the wisdom of God, the world through wisdom did not know God, it pleased God through the foolishness of the message preached to save those who believe" (v.21).

Paul chose not to imitate the method of the world, whose cup of wisdom and scepter of power would soon fall and crash with the tides of time, and then finally extinguish before the majesty and might of the eternal Word of God. He writes: "my speech and my preaching were not with persuasive words of human wisdom, but in demonstration of the Spirit and of power" (2:4). But, that doesn't mean that the message didn't contain wisdom, for can wisdom lie anywhere than in the message of God: "we speak wisdom among those who are mature," he writes "yet not the wisdom of this age, nor of the rulers of this age, who are coming to nothing" (v6).

The glaze and the glory of this world is short-lived. Blessed is he who has apprehended the wisdom and the might of God and the age to come!

Read More

That no flesh should glory in His presence

"...that no flesh should glory in His presence." (1 Cor.1:29)

Every man desires to have a hero and become a hero. Everybody desires fame; if not, at least the glory of being superior than the others by adoring someone special. We live in an age of celebrity culture, who have gained the same status by the repeated presentation of them by the media in many places at many times. These visible lights attract many eyes. Some have looked to them for hope.

But, history has proven that man's aspirations from man have often ended in disaster. Humans are usually the same all throughout. It is we who idolize them. Some are idolized for just "15 minutes of fame". Then, there are those instruments of propaganda that cunning men have used to deceive the simple and attract them to themselves. Anti-racial, anti-communal, and anti-national feelings of hatred all breed from tales and testimonies that falsely depict other humans as lower than oneself. We live in an age of mass deception, and advertisers enjoy their pays.

The entertainers are the no.1 people that draw mass attention and sentiments, nowadays. They usually redefine values and people vacillate between ideas of popularity from time to time. In them the myths seem to have come into reality in the minds of many. Interestingly, some people in India have built temples in the name of certain movie stars and cricketers. Gods are still in creation.

But, everybody is a leader. They all leave traces of influence behind. But, of what kind?

Paul in this first epistle to the Corinthians reproves them for being idolizers. Some were calling themselves Paulites; others, Apollosites; still others, Cephasites (or belonging to Peter); and still some others, Jesusites (belonging to Jesus). It is not wrong to call oneself as belonging to Jesus. But, when someone does that from a clear intention of showing themselves superior than the others, this is carnal pride - to glory in the flesh. Sad, that Christian history is not free from this evil. Some have even attempted to show that people of other religions are less than humans. God doesn't allow any instance of pride in the religion of faith. The Scripture asks us to look at our roots.

26 For you see your calling, brethren, that not many wise according to the flesh, not many mighty, not many noble, are called.
27 But God has chosen the foolish things of the world to put to shame the wise, and God has chosen the weak things of the world to put to shame the things which are mighty;
28 and the base things of the world and the things which are despised God has chosen, and the things which are not, to bring to nothing the things that are,
29 that no flesh should glory in His presence.

While learning from God's servants, we must understand that it is our own personal responsibility to accept the grace of God through faith and grow in Him. And, "he who glories, let him glory in the LORD." (v31).

Read More

Ka Jingshisha ka Ktien U Blei

U BLEI

Ka Baibl ka hikai ia ngi ba u Blei u la thaw ia ka bneng, ka khyndew bad ia baroh kaba don ha ka (Jen 1:1).Kum u Nongthaw, um long kum ki jingthaw-ha kawei pat ka ktien ym shym la thaw ia U.  U long  sha bymjukut, khlem jingsdang bad khlem jingkut.U long U Blei sha ki bymjukut (Ex 15:18, Deut 33:27). Ka Baibl ka iathuh ruh ia ngi ba u Blei u long u mynsiem ( Ioan 4:24) Ym don uba lah ba iohi ia u mynsiem namar u long u bym lah ban iohi (Kol 1:15, 1 Thimo 1:17 ) U Blei u don ha man la ki jaka ( Ps 134: 7-10 ) U long bym lah ban thew ha ka bor ( Math 19:26), ha ka jingstad bad ha ka jingtip baroh ( Loukas 12:2).

U Blei u long uwei (1 Thimo 2:5) Um don uwei uwei u Blei nalor jong u ( Ex 20:3) Don tang uwei u Blei ( Deut 4:35) U Blei u long u nongai jong ka jingim ( Job 33:4) U long ruh ma u , u Nongshynshar bad u Nongbishar jong ka pyrthei ( Ps 10:16) Yn sa wanlam ia baroh ki jingpyrkhat, ki ktien, ki kam jong ki briew sha ka jingbishar ha ka sngi kaba khatduh, bad la khot ia kata ka sngi, ka sngi jong ka Jingbishar ( 2 Pet3:7).

Ka Baibl, ka hukum ia ki briew baroh kylleng sawdong ban pynhapoh ia lade ha u Blei da ka jingsheptieng burom,ka jingkylla kaba mut bad ka jingkohnguh da ka jingngeit (Eckl 12;13 , Ki Kam 17;30)

Ka ktien jong u Blei ka iathuh ruh ia ngi ba u Blei u long u kpa jong ngi ( Matt 6:9, Ki Kam 17:29) U la ieit ia ngi da ka jingieit ba bymjukut ( Jer 31:3) Ym kwah satia ia ngi ba ngin jot noh ha ki pop jong ngi( Ki jingpyrkhat bad ki jingleh kiba sniew kiba uwei pa uwei na ngi, ngi bakla) Namar kata ka daw u Blei u la pynkhreh ia ka lynti ka jingpynim na ka bynta ka jong ngi, da kaba ma u hi u la shim ia ka jaka jong ngi ban shah halor diengphna. Haba u la wan long briew sha kane ka pyrthei, u la kit noh ia ki pop jong ngi bad siew ia ka kuna lyngba ka jingshah iap halor diengphna kaba long sha bymjukut. Namar kata u Blei u long u nongpynim jong ngi, tang ma u hi. (Jude 1:25) Uno uno uba duwai ha u Blei da ka dohnud ba shisha, u long uba la kloi ban iohsngew. Namar u Blei u don haman la ki jaka bad u long kham hajan ban ia ka jingring mynsiem jong ngi. (Ps 34:17, 130:1).

Te lada uno uno u ban ong “ Nga sngewsih namar ki pop jong nga, sngewbha map ia nga Trai” U long uba la map da u Blei bad ia ki pop jong u la pynkynriah noh sha jngai, kumba ka mihngi ka jngai na ka sepngi ( ha kawei pat ka ktien kaba mut ba la pyndam noh shisyndon) (Ps 103:12) Kane  ka jingmap bad ka jingsdang jong ka jingim ba thymmai la ai ha ngi da ka jingknia , ka jingshah iap u Jisu Krist halor diengphna ( uba long ka dur bad ka ktien u Blei uba la wan long briew 2000 snem mynshwa) da kaba u la pynduh noh ia ka pyrthei ka ba rim jong ka pop bad ka jingiap, da kaba mihpat na kaba iap ha ka sngi kaba lai, ban wanlam ia ka jingim bathymmai ia ngi baroh.

U JISU KHRIST

Ka Baibl ka iathuh ia ngi ba u Jisu u long u khun jong u Blei (Ioan. 3:16) ha uba bad lyngba jong u, la pynpaw ia u Blei sha ngi (Heb. 1:1, 2). U long u Ktien jong u Blei (Ioan. 1:1), uba long ha ka dur u Blei ia kaba ym lah satia ban iohi (Kol. 1:15), U la long bym shym la thaw lane bym shym la kha; um shym la long “u khun”, ha kata ka jingsngewthuh; U long bymjukut, U long U Blei (Ioan. 1:1). U long tang ma U, U ksiang hapdeng U Blei bad u briew (1Thi.2:5). Namar kata la pyni shynna sha ngi shaphang U Blei lyngba U Jisu Khrist namar ha U kata ka jingdap ka jinglong Blei ka shong tylli (Kol.2:9). Ha U la pynwan dur ia ka jinglong jong U Blei, U nongthaw bad U nong pynlong ia ka bneng bad ia ka khyndew (Kol.1:16; Heb.1:13). Um shym la long u wei pat u Blei hynrei u la long u Blei bad tang u wei bad u Blei (Ioan. 17:22). Uba long lai ha uwei u Blei  u Kpa, u Blei u Khun bad u Blei u Mynsiem Bakhuid hynrei u Blei um long lai, u long uwei. Baroh lai ki long tang uwei. Kumno ka lah ban long? Ka lah ban long namar u Blei u long ka Jing shisha, u Blei u long ka Jingkmen, u Blei u long ka Jingieit.Kum ka Jing shisha, u Blei u long shitylli u long u nongtip uba tip bad u mynsiem uba tip lut ia kiei kiei baroh.Kum u Nongieit, u long u nongieit ba la ieit, bad ka mynsiem ka jingieit. Kum ka Jingkmen,U nongleh kmen uba dap da ka jingkmen bad ka mynsiem ba kmen. U Jisu u la long mynshwa ban ia u Abraham (Ioan. 8:58). U Jisu u la long shwa ban thaw ia kiei kiei baroh. U Jisu u la long bym don jingsdang ne jingkut.

Baroh kiei kiei la thaw lyngba U Jisu bad da U Jisu (Kol. 1:16). U long u nongiohpateng jong U Blei, uba la kha nyngkong jong ki jingthaw baroh (Kol. 1:15). U long u nongsiewspah jong ki jingthaw baroh, u nongpynim jong ka pyrthei, uba na ka bynta kane ka jingthmu u la wan long briew (Ioan. 1:14) ban siew ka kuna namar ki pop jong ngi baroh, bad ban pyndep ia ka jinglong hok jong U Blei (Heb.2:9-18).  U la mih pat na ka jingiap bad u la kylla long u nongthoh jong ki jingthaw ba thymmai, ba baroh kiba pdiang ia u da ka jingkohnguh jong ka jingngeit kin long ki nongioh pateng jong ka hima jong U Blei. Un sa wan pat ha ka sngi kaba khadduh ban bishar ia kiba im bad ba iap (2Thi.4:1).

U MYNSIEM BAKHUID

Ia U Mynsiem Bakhuid ha ka Baibl la khot da ki bun ki kyrteng, “Kum u Mynsiem jong u Blei” (Jen 1:2), “U Mynsiem jong ka Jingshisha” (Ioan.14:17), “U Mynsiem Bakhuid” (Lk.11:13), “U Mynsiem jong ka Jingkhuid” (Rom.1:4), bad “U Nongpyntngen” (Ioan.14:26). U Mynsiem Bakhuid u long u Nongthaw jong kiei kiei baroh bad u Nongai jong ka jingim (Job 33:4; Ps.104:30). U long ma U nongpyrsat mynsiem jong ka jingthoh ba khuid baroh (2 Pet.1:21).Dei lyngba jong u ba la pynpaw ia ki kambah jong u Blei ha baroh kawei ka pyrthei lyngba ki shakri jong u Blei (1Sam.10:10; Ki Kam 10:38; 1Korinth 12). U long u nongai ia ka  jingshemphang jong kiei kiei kiba kynja mynsiem. (Job 32:8; Isa.11:2). U long ma u uba pynsleh ia ki shakri jong u Blei, bad da U la pynkhuid bad pynkyntang sha ka kam u Trai (Ki Kam 10:38;1 Ioan. 2:27). U long u nongsakhi bakhraw tam jong u Jisu Khrist uba pynkylla ia ka pyrthei na ka pop sha ka hok bad ka jingbishar (Ioan.15:26; 16:8). Da ka jingdon bad jingdap jong u kaba ki nongbud jong u ki la iohpdiang ia ka bor ban sakhi ia u Khrist ha ka pyrthei baroh kawei (Ki Kam 1:8).

KA JINGTHAW

Ka baibl ka hikai ia ngi ba u Blei u la thaw ia ka bneng bad ia ka khyndew bad ia kiei kiei baroh ha ki hynriew sngi (Jen 1:2; Ex.20:11). Kiei kiei baroh kiba ngi iohi kiba long met la thaw na kiei kiei ki bym shym la iohi (Heb.11:3); ha kawei pat ka jingong ka mut, u Blei um shym la thaw ia ka pyrthei khlem jingdonkam, hynrei namar ka mon ba laitluid bad ka mon ba khrawbor ka jingbha ka jingsbun jong u (Jing.4:11). Ia ka jingdum bad jingshai la thaw da u Blei (Isa.45:7; Jen.1:3). Baroh ar ki la long ba kynja met. Kaba la long kaba mynta bad ka ban sa long. U Blei u la thaw ia ka haw haw bad ia ka por (Ps.90:2 – “bad ruh u la pynlong ia ka pyrthei” ban iaityllun na kawei ka por sha kawei ka por. U Blei u la thaw ia ka bneng bad ia ka khyndew na ka bynta u Jisu Khrist, uba long u nongioh pateng jong kiei kiei baroh (Kol.1:16-18; Eph.1:10).

KI ANGEL

Ki angel ki long ki jingthaw ki ba iai im, kiba kynja bneng ba la thaw da u Blei (Jing.19:10; 22:8-9; Kol.2:18; Lk.20:34-36). La khot “ki mynsiem ba shakri” (Heb.1:14). Ki long ki ba khlem jaid bad bymlah niew (Lk.20:34-35; Dan.7:10; Heb.12:22). Ki don bunjaid  ki angel. Ia ki Cherubim la buh ha ka kper jong u Blei ryngkat bad u Blei (Jen.3:24; Ex.25:22; Exe.28:13-14). Ia ki Seraphim (lane u nongtbehding la iohi kum ki nongmane jong u Blei ha u Isaiah 6:2-3. Hangne don arngut ki angel rangbah, u Mikhail u rangbah jong ki angel ba ialeh thma (Jude 1:9; Jing.12:7), bad u Gabriel u nongrah khubor jong u Blei (Lk.1:19; Dan.8:16; 9:21). Ia ki angel la tip ruh kum “ki angel ba la jied” namar ki don la ka kyrdan hakhmat jong u Blei (1Thi. 5:21). Ki la long kito kiba iaisah ha ka jingngeit ia u Blei ha ka por ka jingialeh pyrshah jong u Soitan(uba la long u Kherub ba la pynsleh da u Blei shwa ka jinghap noh jong u).

Ki angel ki don ka jinstad (2Sam.14:17;  1Pet.1:12) Kiba bud ia ki hukum jong u Blei (Ps.103:20). Kiba ieng hakhmat u Blei ha ka burom ki mane ia u (Neh.9:6; Heb.1:6). Kiba jemnud (2Pet.2:11), bakhraw (Ps.103:20), bad ba khuid (Jing.14:10). Ki long ki shakri bad ki mynsiem ba shakri jong u Blei, ki shakri ia u katkum ka hukum jong u Blei (Heb.1:14; Ps.103:20).

KI KSUID

Ki ksuid ki long kito ki angel kiba ialeh pyrshah ia u Blei ryngkat bad u Luciphar uba la tip kum u Soitan (kaba mut u nongialeh pyrshah) u bsein tymmen, u nongpynshoi u ba sniew tam, u nongsynshar jong kane ka pyrthei u blei jong kane ka juk, u nongpyniap bad u kpa jong ka lamler (Isa.14:12-15; Ese.28:12-19, Ioan. 12:31; 2Kor. 4:4; Math. 4:3; 1Ioan. 5:19; Ioan. 8:44). Namarkata kine ki ksuid ki long ruh ba la kdew kum “ki angel ki bym shym la ri ia kata ka burom tynrai jong ki hi” (Judah 6). Ki long ki angel ba la hap noh. Ki ialeh pyrshah ia ka kam u Blei (1Thes.2:18). Kiba shukor ia ka jaid bynriew (Jing.20:7-80). Kiba sarong (1Thi.3:6). Ki nongpynshoi ia ka jaid bynriew (Eph.2:2). Kiba sniew (1Pet.5:8), kiba thmu da ka ba sniew (Job 2:2). Ki nongbanbein jong ka jaid bynriew da ki bunjaid ki jingjynjar, ki jaid jingpang bad ki jingpang ba bun jaid (Ki Kam 10:38; Mark 9:25). Ki rung ha ki met jong ki briew ki bym don ka jingngeit ha u Jisu (Math.8:16). Ki lah ban rung hapoh u briew (Lk.22:3). Ki lah ban pynphai ia ka jingpyrkhat jong u briew (Ki Kam 5:3). Ki lah ban rung wat hapoh ki met jong ki mrad (Lk. 8:33).

U Soitan um lah ban leh donbor ne ban rung ha ka met jong kiba ngeit namar ka met jong ki ka long ka їng shong jong u Mynsiem Bakhuid te ym don jaka ia u Soitan (1Kor. 6:19; 1Kor.10:21). Ki ksuid ki ngeit bad ki sngewkiuh hakhmat u Blei (Jakob 2:19). U Soitan bad ki angel jong u ki iai ap ia ka sngi jingbishar jong u Blei (Math. 8:29; Rev. 20:10). Ia kiba ngeit jong u Jisu Khrist la khot ban pynkohnguh ia lade ha u Blei bad ban ialeh pyrshah ia u Soitan (Jakob 4:7). Kawei ka dak jong ki ba ngeit ka long ban beh ia ki ksuid ha ka kyrteng u Jisu (Mark 16:17).

Kaba Beh noh ia u Soitan
1. U Jisu Khrist u la aibor ha kiba ngeit ban beh ia ki ksuid (Math.10:1,8; Mark 16:17). Ka tynrai jong kane ka bor ka long tang ha u Jisu Khrist.
2. U Jisu Khrist u la beh ia ksuid da u Mynsiem jong u Blei (Math 12:28); namarkata, uba ngeit u donkam ia ka jingpyndap jong u Mynsiem Bakhuid (Gal. 5:25).
3. Ka jingduwai, ka jingshahjingit bad ka jingaiti lut jong ka jingim sha u Blei ka long kaba donkam haduh katta katta (Mk. 9:29; Jakob 4:7).
4. Kiba ngeit ki dei ban wad ia ka jingai ban nang ban pyniapher ia ki mynsiem (1Kor. 12:10).
5. Ym donkam ban ia kren bad ki ksuid (Mk.1:24). Ki long ki nongshukor.
6. Uba ngeit u donkam ban beh ia ki ha ka kyrteng u Jisu (Ki Kam 16:18).
7. Wat khap ia ki khmat jong phi haba phi beh ia ki ksuid, phi hukum ia ki, phim shym duwai, teng teng ngi iohi ba ki ksuid ki long ki ba khlain ha ka bor met jong ki (Math.17:15; Ki Kam 19:15,16).
8. Uba ngeit um dei ba ai jaka ia u ksuid ban pyntlot ia ka jingngeit jong u ha u Blei, ha ka ktien jong u, bad ha ka bor ka jong u Mynsiem Bakhuid kaba ha u Khrist. Dei ban pyndem shisyndon ia ki bor ki jong u Soitan (Jen.3:1; Math. 4:3-10).
9. Ha man la ka jingiaseng ban duwai ia ka Jingpyllait, dei ban don ka jingiaid beit bad jingryntih lang hapdeng ki shakri jong u Blei. Ai ba uwei un shakri katkum ka bor ka jingpynsleh u Blei,  katba kiwei pat kin nang kyrshan ia u da ka jingduwai (1Kor.14:33).
10. Baroh ki kynja kuboit, ki jingleh jadu, ki jingleh byrtong, ki kynja tiar babuhrieh dei ban weng shisyndon ba ka jingpyllait kan long. Ka jingdon jong kine kiei kiei ka pynlong ka lad ia ki bor u Soitan ban leh Trai khlieh ne leh donbor (Ki Kam 19:19).
11. Haba la ioh jingpynlait dei ban phla bad ban kylla kaba mut, ban ngeit bad ban long ba la dap da u Mynsiem Bakhuid, khnang ban lait noh na u Soitan ioh un wanphai kylla biang (Matt.12:44,45). Ban im ka jingim ka bakhuid bad ban aiti ialade ha ka mon ka jong u Blei ka long kaba donkam (1Ioan.5:18).

U BRIEW

U Blei u la thaw ia u briew ha ka sngi kaba hynriew u la thaw shynrang bad kynthei u la thaw ha ka dur ka jong u hi (Jen. 1:26-28). Ki la long ha ka burom bad ka jingiaroh jong u Blei bad u la aibor ha ki halor ki jingthaw baroh (Ps.8:5; Jen.1:28). U Blei u la thaw ia u briew ha ka met,ha ka jinglong jingim  bad ha ka jinglong mynsiem, kumta u briew u la long ka met, ka jingim bad ka mynsiem (Jen.2:7; Job 32:8; Ekkl.11:5; 12:7; 1Thess.5:23). U briew u ba nyngkong u Adam u la leh pop bad lyngba kane la wallam ia ka pop bad ka jingiap sha ka pyrthei (Rom.5:12). Ka Baibl ka iathuh ia ngi ba ha u Adam baroh ki la leh pop, namar kata ka jingiap ka la wan sha ki briew baroh (Rom.5:12). Kane ka jingiap ka la long lai syrtap ha ka dur: (1) ka jingiap ba kynja mynsiem (Ka jingiakhlad bad ka jingiashun bad u Blei), (2) Ka jingiap ba kynja doh (Ka jingiakhlad ka mynsiem na ka doh ne na ka met ), (3) bad ka jingiap kaba ar (Ka jingpynshitom bymjukut ha dujok (Eph.2:1; Kol.1:21; Rom.5:10; Jing.21:8). U briew u long uba iap lyngba ka jingpynrem jong ka pop.

Ka Baibl ka iathuh ba “Ka doh bad ka snam” lane ka jing bympynthymmai ia ka jingim “kam lah ban ioh leit sha ka hima jong u Blei” namar kaba pyut kam lah ban ioh ia ka bympyut (1Kor.15:50). Namarkata, ka don tang kawei ka lynti jong ka jingpynim, kata ka long lyngba ka jingpynthymmai da u Mynsiem da ka jingngeit (Ioan.3:5,6). Haba ngi la iohpdiang ia ka jingim ha u Jisu Khrist, ngi la ioh lait na ka jingpynrem jong ka jingim ka barim ba ngi la kylla long ki nongiohpateng jong ka hima jong u Blei ka ban sa wan lyngba u Jisu Khrist. Katba kiwei ki la hap ha ka jingpyniaid jong u blei jong kane ka pyrthei uba long u Soitan (2Kor.4:4; Eph.2:2; 1Ioan.5:19).

KA JINGPYNIM

Ka Kospel lane ka khubor ba bha ka pynbna ba ka jait bynriew kalah ban ioh ia ka jingmap na ki pop da ka jingngeit ha u Jisu Khrist. U Blei u la phah ia u Jisu Khrist u khun jong u sha kane ka pyrthei ban long u langbrot ka jingknia jong u Blei ban siewspah naka bynta ki pop jong kane ka pyrthei (Ioan.1:29). Ka met ka jong u Jisu Khrist ka long ka met ka jingknia ba la sleh bad ba la pyniakhlad da u Mynsiem Bakhuid (Loukas 1:35; Heb,10:5). Ia ka jingshah jynjar jong u Jisu Khrist la lah pynpaw lypa da u Mynsiem Bakhuid sha ki nongiathuh lypa ba mynbarim ba un sa shah na ka bynta ki pop jong pyrthei baroh kawei (1Pet.1:10, 11). U Khrist u la kylla long u Ksiang hapdeng u briew bad u Blei lyngba ka jing wan longbriew jong u bad ka jingsiew spah ka jingiap, namarkata lyngba ka jingknia jong ka met jong u da u Mynsiem bymjukut (Heb. 9:14). U la plie ka lad na ka bynta jong ngi ba ngin don hakhmat u Blei (Heb.10:19,20). Lyngba ka jingsiewspah ka jingiap jong u bad ka jingmih pat u Jisu Khrist la pynlong ka lynti jong ka jingiasuk hapdeng u Blei bad u briew (Rom. 5:10; Heb.1:3).

Kito ki bymshym la pdiang ia kane ka jingtyrwa jong ka jingpynim kim ioh ia ka jingpynim. Hynrei ka jingpynshitom ka jing pynjot ba bymjukut ha khmat jong u Trai ba na ka burom ka bor jong U (2 Thess. 1:9). Kito kiba la pdiang ia U Jisu Khrist kum u Trai bad u nongpynim jong ki la pyllait ia ki na ka bor jong ka jingdum sha ka hima ka jong u Trai Jisu Khrist (Kol.1:13). La ai ha ki ia ka jinglongtrai kum ki khun bad ki nong iohpateng da u Jisu Khrist (Ioannis 1:12; Rom.8:17).

Ki jingkyrkhu jong ka jingpynim ki long kumne:

1.       Ka jingiohmap ia ki pop (Eph.1:7).
2.       Ka jingpynksan ka hok (Rom.4:25).
3.       Ka jingim bymjukut (Ioan. 3:16).
4.       Ka jinglong traishnong ha bneng (Phil.3:20).
5.       Ka jingiohpateng bymjukut (Heb.  9:15).
6.       Ka itiar lane ka bor halor ki ksuid bad ki jingpang (Lk.10:19).
7.       Ki soh jong u mynsiem bakhuid (Gal. 5:22,23).
8.       Ka burom ka jingmihpat (1Kor. 15:51,54).

KA BALANG

Ka balang ka long ka jingiaseng jong ki nongbud u Jisu Khrist. La tip ruh ia ka kum ka tnga jong u khun langbrot (Jing.21:9; Eph.5:25-27; Jing.19:7). Ka met jong u Khrist (1Kor.12:27) bad ka ingshong jong u Blei (1Pet.1:5,6; Eph.2:21,22; 1Kor.3:16,17). Ka balang ka long ka nongrim ba la tei da ki apostol bad ki nongiathuhlypa. U Jisu Khrist da lade hi u la long “u mawdong ba hakhlieh tam eh“ (Eph.2:20). Namarkata ka jinghikai ki apostol bad ka jingpyntip ka jingiathuh lypa la buh nongrim ha ka balang (Ki Kam 2:42; 15:32). Ka balang ka dei ka jingiasyllok jong ki para bangeit. Namar kata ia ki Khristan la hukum ban ym iehnoh ia ka jingiasenglang (Heb.10:25). Ka balang ka long ka ïngshong jong u Blei. Namarkata ha ka ïng jong u, ka dei ban long kaba ia tylli lang ba iasyrdoh lang ba ia sngewthuhlang bad ba ia mut lang (Eph.2:19; 1Kor.1:10; Ioan.13:35; Gal.6:1,2).

Ka balang ka long ia baroh bad ha baroh. U Trai Jisu u la thung ia ki apostol ki nongiathuh lypa ki nongialap, ki nonghikai bad ki pastor na ka bynta ban sumar bad ban pyniaid ia ka balang (Eph.4:11,12). Ki jingai jong u Mynsiem Bakhuid ha uwei pa uwei ka long khamtam ban tei ia ka balang (1Kor.12). Ia ka balang la khot ban pynbna ia ka Kospel jong u Jisu Khrist ha baroh kawei ka pyrthei, ban pynlong synran ia ki bad ban hikai ia ki briew ia ki jinghikai jong u Jisu Khrist (Math.28:19-20). Kane ka jingpynbna ka long ryngkat ki dak bad ki jingphylla kiba u Trai u la leh ban pynshisha ia ka ktien jong u Blei (Mk.16:20; Heb.2:4).

Ki artylli ki jingpynbeit ha ka balang. Ki long ka jingpynbaptis hapoh ka um (Math.28:19) bad ka miej ka jong u Trai lane ka Jingkhawai u Trai (1 Kor.11:23-29). U Jisu Khrist un sa wan biang sha kane ka pyrthei na ka bynta ka balang jong u. Hangta kito kiba iap ha u Khrist nynkong kin sa mih pat bad ia kito ki ba dang im yn sa rong noh lem bad u ha ki lyoh ban long ryngkat bad u junom la junom (1Thes.4:16,17).

KA BAIBL

Ka Baibl ka long ka kot jong u Blei ban hikai lane ban pynbeit ia ka jingim jong uwei pa uwei ban tip ba ka jingpynim ka long lyngba ka jingngeit ha u Jisu Khrist (2Thi. 3:15). Ka long ba la thoh da ki riewkhuid jong u Blei haba la pynkhih da ka jingiathuhlypa ka jingpynsleh jong u Mynsiem Bakhuid (Heb.1:1; 2Pet.1:20,21). Namarkata, la thoh bad la pyrsad mynsiem da u Blei (2Thi.3:16). Ia ka ktien jong u Blei ym lah ban sngewthuh da ka jingim ba kynja pyrthei. Ka jinghikai jong ka jingpynim la pyniasnoh lang ia ngi lyngba u Mynsiem Bakhuid (1Kor.2:10-16). Namarkata u briew u bymkynja mynsiem um lah ban shemphang lane ban sngewthuh ia kiei kiei kiba kynja mynsiem. Ka Baibl ka long ban hikai ia u briew ia ka jingim ba kynja mynsiem ban ym bakla ha ka lynti jong u (Jing. 22:6).

Ka Baibl lane ki jingthoh bakhuid ki pynshisha shaphang u Jisu Khrist (Ioan. 5:29; Gal.3:8). Namarkata, la ong ba, “Ka jingphla jong u Jisu ka long ha u mynsiem jong ka jingiathuh lypa” (Jing. 19:10). Ia u ba ngeit la khot ban pule bad ban sngewthuh ia ki jingthoh (Ps.1:2). Ka Baibl ka kren pyrshah na ka bynta ki jingthoh ba kyllain bad pyrshah ia ka jingpynlong lane ban shimnoh na ki jingthoh (2Pet.3:16; Jing.22:18,19).

KA JINGBISHAR

Ka Baibl ka hikai ia ngi ba baroh ki jingleh bad ki kam un wallam sha ka jingbishar ha khmat u Blei ha ka sngi ba khadduh. U Jisu u la ai ia ki dak ki shin ba ngi la poi hajan jong kane ka sngi ba khadduh. Ka jingphaidien bad ki jongiathuh lypa ba lamler, ka jingwan jong u nongialeh pyrshah jong u Khrist ( krist ba lamler),uban pynshitom ia ki briew jong u Blei bad uban synshar ia ka pyrthei ha ka sain hima, ki thma, ki khyniuh jumai, ka jingiapthngan, ka jingroi ka jingremdor ki mar ki mata, ki rukom mane blei ba khyllah, ki dak ha bneng bad bunjait kiei kiei kiba pher (Matt. 24). Hadien kine kiei kiei U khun u Blei un sa wan ha ki lyoh lem bad ki angel jong U (2Thess.1:7). Un sa mihpaw ha kaba arsien na ka bynta ka jingpynim ia ki briew jong u bad ka jingbishar ia ka pyrthei (Heb.9:28). Kito kiba la iap noh ha U Khrist kin sa mihpat bad kito kiba ngeit kiba dangim un sa rong noh sha sahit bneng lem bad u Trai junom la junom (1Thes.4:16,17). Ia u Soitan bad ki angel jong u un bret sha dujok, kaba long ka jingpynshitom ba khadduh (Math.25:41; Jing.20:10). Kito kiba ia ki kyrteng jong ki ym shym la shem ha ka kitab ka jingim un sa bret sha ka pung ka ding bymjulip (Jing.20:15) namar yn sa bishar ia ki kat kum ki kam ki jingleh jongki (Rom.2:5,6; Judah 15). Kiba kohnguh ha u Khrist kin ioh kynti ia ka hima jong u Blei (Jing.21:7).

© Domenic Marbaniang, 2009
Trs. Thermudis Marbaniang
Revised by Wankorlin Mawthoh, 2010

Read More

పరిశుద్ధ గ్రంథము సత్యాలు

దేవుడు

పరిశుద్ధ గ్రంథము మనకు దేవుడు విశ్వసృష్టికర్తయైయున్నడని బోదించుచున్నది (ఆది:1:1). సృష్టి కర్తగా, ఆయన సృష్టిమనకు సంబంధి కాదు, వేరే మాటలో చెప్పాలి అంటే, ఆయన సృజింపబడిన వాడు కాదు. ఆయన నిత్యత్వము కలిగి ఆది అంతము లేనివాడు. ఆయన నిత్యత్వం కలిగిన దేవుడు (నిర్గ. 15:18; ద్వితియో 33:27). పరిశుద్ధ గ్రంథ లేఖనము ప్రకారము ఆయన ఆత్మయైయున్నాడు (యోహాను 4:24). ఇప్పటి వరకు ఆయనను ఎవరు చూడలేదు మరియు ఎవరునూ చూడలేరు. దేవుడు ఆత్మ మరియు అదృశ్య స్వరూపి  (కొలొస్సి 1:15; 1తిమోతి 1:17). దేవుడు సర్వవ్యాపి (కీర్తన 139:7-10), సర్వశక్తిమంతుడు (మత్తయి 19:26), సర్వఙ్ఞాని మరియు సర్వవివేచన కలిగిన వాడు (లూకా 12:2).

దేవుడు ఒక్కడే. దానియొక్క అర్థము యెదనగా వేరుపర్చలేని, రెండవదిగా వేరొక్క దేవుడు లేడు. దేవుడు అనువాడు ఒక్కడే (ద్వితియో 4:35). దేవుడు జీవమునిచ్చువాడు (యోబు 33:4). ఆయన తీర్పుతీర్చువాడు మరియు లోకమును పరిపాలించువాడు (కీర్తన 10:26), కడవరి దినమున మనుష్యులకు వారి మాట్లనుబట్టి, వారి ఆలోచనలను బట్టి తీర్పుతీర్చువాడు, దీనినే తీర్పు దినమందురు (1పేతురు 3:7).

ప్రతివాడు, ప్రతిచోట దైవభయము, పాపమునుండి మారుమనస్సు కలిగి, విధేయతతో కూడిన విశ్వాసము కలిగి ఉండవలెనని పరిశుద్ధగ్రంథము ఆజ్యాపిచు చున్నది (ప్రసంగి 12:13; అపో.కా. 17:30).

దేవుడు మన తండ్రియై ఉన్నాడని పరిశుద్ధ లేఖనము చెప్పుచున్నది (మత్తయి 6:9; అపో.కా. 17:29). ఆయన మనలను తన నిత్య ప్రేమతో ప్రేమించుచున్నాడు  (యిర్మియా 31:3). కాబట్టి మనము పాపములలో నశింపోవలెనని ఆయన కోరువాడు కాదు [మన చెడ్డ ఆలోచనలు, పనులు అపరాధితపూరితమైనవి. అయితే దేవుడు మన కొరకు రక్షణ మార్గమును సిద్ధపాటు చేసెను. ఆయనే మన పక్షమున శిక్షను భరించి, మన నిమిత్తము బాధను అనుభవించెను. ఆయన మానవ అవతారిగా అవతరించినపుడు సిలువలో నిత్యబలియాగముగా మూల్యమును మన నిమిత్తము చెల్లించెను. కాబట్టి దేవుడు మాత్రమే మన రక్షకుడై ఉన్నాడు (యూదా 1:25)]. ఎవరైతే తమ హృదయము నందు ఈ సత్యదేవునిని ప్రార్థించెదరో వారి ప్రార్థన వెంటనే ఆయన ద్వారా అంగీకరించబడును, ఎందుకంటే దేవుడు అంతటను మరియు మన శ్వాసను మించిన దగ్గరలో ఉన్నాడు (కీర్తన 34:17; 130:1). "నేను పాపము చేసితిని ప్రభువా, నన్ను క్షమించుము" అని ఎవరైతే చెప్పుదురో దేవుడు వానిని క్షమించును. వాని పాపములు తొలగించబడును. తూర్పు-పడమర ఎలా వేరుగా ఉన్నాయో వాని పాపము ఆ విధముగా వేరుచేయబడును (వేరే మాటలో పూర్తిగా తుడెచివేయబడును (కీర్తన 103:2)), యేసు క్రీస్తు యొక్క బలియాగము ద్వారా ఈ యొక్క క్షమాపణ మరియు నూతన జీవితం మనకు ఆనుగ్రహించబడినది [ఆయన దేవుని వాక్య-స్వరూపియై 2000 సంవత్సరముల క్రితము మానవ అవతారిగా అవతరించెను]. ఈయనే మన పాత లోక పాపమునకును, మరణమునకును ముగింపు. ఆయన మరణము, మూడవ దిన పునరుర్థానము వలన నూతన జీవము కలిగెను.

యేసుక్రీస్తు

యేసుక్రీస్తు దైవకుమారుడై ఉన్నాడని పరిశుద్ధగ్రంథము తెలియచేయుచున్నది (యోహాను 3:16). ఆయనలో, ఆయన ద్వారా దేవుడు మనకు వ్యక్తపరచబడెను (హెబ్రి.1:1,2). ఆయన దేవుని వాద్యమై ఉన్నాడు (యోహాను 1:1). ఆయన అదృశ్యదేవుని స్వరూపి (కొలొస్సి 1:15). ఆయన సృజింపబదిన వాడు కాదు లేదా జన్మించబడినవాడు కాదు; దీనిప్రకారముగా ఆయన "కుమారుడు" కాదు. ఆయన నిత్యత్వము కలిగిన వాడు. ఆయన దేవుడు (యోహాను 1:1). ఈయన మాత్రమే దేవునికిని, మనుష్యునికిని మధ్యవర్తిమై యున్నాడు (1తిమోతి 2:5). మనకు దేవుని గూర్చి ఏదైతే తెలియవలెనో అది క్రీస్తులో మరియు క్రీస్తు ద్వారా మాత్రమే తెలియును, ఎందుకంటే దైవమూర్తిత్వము ఆయన శరీరమందు వ్యక్తమగుచున్నది (కొలోస్సి 2:9). ఆయన సృష్టికర్త, విశ్వపాలకుడు ఎందుకనగా ఆయనలో దైవం వ్యక్తమగుచున్నది (కొలొస్సి 1:16; హెబ్రి 1:3). ఈయన కూడ ఒక దేవుడు కాదు కాని ఈయన మాత్రమే దేవుడు. దేవునితో ఉన్నవాడు (యోహాను 17:22). ఆయనే  త్రిత్వము: తండ్రి దేవుడు, కుమారదేవుడు, మరియు పరిశుద్ధాత్మ దేవుడు.  కాని మూడు దేవుళ్ళు కాదు. ఆయన ఒక్కడే, ముగ్గురూ ఒక్క దేవుడే. అది ఎలాగు అగును? అలాగునే ఎందుకంటే దేవుడు సత్యము, దేవుడు సంతోషము, దేవుడు ప్రేమ. సత్యస్వరూపములో దేవుడు ఎరిగినవాడు, ఙ్ఞానవిషయము, మరియు సర్వఙ్ఞాన ఆత్మ యొక్క ఐక్యతయై యున్నాడు. ప్రేమస్వరూపిగా ఆయన ప్రేమికుడు, ప్రియుడు, మరియు ప్రేమ ఆత్మ. సంతోషముగా, ఆయన సంతోషికుడు, సంతోషవిషయము, మరియు సంతోషాత్మ. యేసు అబ్రహాము కంటే ముందు ఉనికిని కలిగి ఉండెను (యోహాను 8:58). యేసు ఈ విశ్వము కంటే ముందు ఉనికిని  కలిగి ఉండెను (యోహాను 1:1,2). ఆయన [యేసు] నిత్యుడు.

అన్ని క్రీస్తు కొరకు, క్రీస్తుద్వారా చేయబడెను (కొలొస్సి 1:16). ఆయన దేవుని యొక్క ఉన్నతమైనవాడునై, సర్వ సృష్తికి ఆది సంభూతుడై యున్నాడు (కొలొస్సి 1:15).

ఆయన సృష్తికి విడుదల కలుగచేయువాడు, లోక రక్షకుడు ఇందు నిమిత్తమునై ఆయన మానవ అవతరియాయెను (యోహాను 1:14). దేవుని నీతి నెరవేర్చుటకు మన పాపపరిహారార్థమై బాదింపబడెను (హెబ్రి 2:9-18). మరణము నుండి తిరిగిలేచి క్రొత్తసృష్తికి కర్తమాయెను, కాబట్టి ఆయనను ఎవరయితే వెనయ విశ్వాసములతో అంగీకరించుదురో వారు దేవుని రాజ్యములో పాలి భాగస్థులగుదురు. ఆయన తిరిగి వచ్చి చివరిదినమున బ్రతికి ఉన్నవారికి, చనిపోయిన వారికి తప్పక తీర్పు తీర్చును (2తిమోతి 4:1).

పరిశుద్ధాత్ముడు

పరిశుద్ధాత్ముడు విభిన్న నామములతో పరిశుద్ధగ్రంథములో పిలువబడెను. "దేవుని ఆత్మ" (ఆది 1:2), "సత్యస్వరూపియగు ఆత్మ" (యోహాను 14:16), "పరిశుద్ధాత్ముడు" (లూకా 11:13), "పరిశుద్ధమయిన ఆత్మ" (రోమా 1:4), మరియు "ఆదరణకర్త" (యోహాను 14:26). పరిశుద్ధాత్మడు సమస్తమునకు సృష్టికర్త మరియు జీవముదయచేయువాడు (యోబు 33:4; కీర్తన 104:30). లేఖనములు వ్రాయుటకు ఆయన ప్రేరేపితము చేసినవాడు (2పేతురు 1:21). ఈయన ద్వారా దేవుడు అద్భుత వరములను ఆయన ఆత్మీయ విషయములను అర్ఠముచేసుకొను సామర్థ్యము దయచేయువాడు (యోబు 32:8; యెష 11:2). ఆయన దేవుని పరిచారకులను అభిషేకించి వారిని పరిశుద్ధపరచి, పరిచర్యయందు జతపరిచెను (అపో 10:38; 1యోహాను 2:27). ఆయన యేసుక్రీస్తు యొక్క గొప్ప సాక్షి. మరియు పాపమును గూర్చియు, నీతిని గూర్చియు, తీర్పును గూర్చియు లోకమును ఓప్పింపకొనజేయును (యోహాను 15:26; 16:8). ఆయన శిష్యులలో నివాసము చేసి వారికి శక్తిని అనుగ్రహించి యేసుక్రీస్తు సాక్షులనుగా ప్రపంచ వ్యాప్తముగా వాడుకొనెను (అపో 1:8).

సృష్టి

దేవుడు ఆరు దినములలో విశ్వమంతటిని సృష్టించెనని పరిశుద్ధగ్రంథము మనకు తెలియచేయుచున్నది (ఆది 1,2; నిర్గమా 20:11). దృష్యమైనది కనబడెడు పదార్థములచే నిర్మించబడలేదు (హెబ్రి 11:3); ఇంకో మాటలో చెప్పాలి అంటే శూన్యము నుండి దేవుడు తన అవసరతను బట్టి ఈ విశ్వమును సృష్టించలేదు కాని ఆయన స్వచిత్తమును బట్టి సృష్టించెను (ప్రకటన 4:11). వెలుగును, అంధకారమును దేవుడే కలుగచేసెను (యోష 45:7; ఆది 1:3). స్థలమును, సమయమును దేవుడు కలుగచేసెను (కీర్తన 90:2 "పుట్టించెను" అను దానికి హెబ్రూ పదము హ్యూల్ (chul) అనగ "సృజించెను" లేదా "త్రిప్పెను" ). దేవుడు విశ్వమును యేసుక్రీస్తు కొరకు సృష్టించెను. ఆయన అన్నింటి కంటే ఉన్నతమైనవాడు (కొలొస్సి 1:16-18; ఎఫెసి 1:10).

దేవదూతలు

దేవదూతలు అంతంలేని వారు మరియు ఆకాశజీవులు. దేవుడు వీటిని సృష్టించెను (ప్రకట 19:10; 20:8-9; కొలొస్సి 2:18; లూకా 20:34-36). వారు "పరిచారకులు"గా పిలువబడిరి (హెబ్రీ 1:14). వారు లింగ సంబంధులు కారు మరియు అనేకులు (లూకా 20:34-35; దాని 7:10; హెబ్రీ 12:22). విభిన్న రకముల దేవదూతలు కలరు. కెరుబులు ఎదేను తోటలో దేవుని సన్నిధి నందు నియమింపబడిరి (ఆది 3:24; నిర్గమ 25:22; యెహెజే 28:13-14). సిరాపులు "మండుచుండువారు" వీరు దేవునిని ఆరధించువారు (యెషయా 6:2-3). ఇద్దరు ప్రధాన దూతలు మిఖాయేలు - యుద్ధము చేయు దూతలకు అధిపతి (యూదా 1:9; ప్రకటన 12:7), గాబ్రియేలు - వారాహరుడు (లూకా 1:19; దాని 8:16; 9:21). దేవుని సన్నిధిలో వారి స్థానములను బట్టి వారు ఏర్పరచబడిన దేవదూతలని తెలియుచున్నది (1 తిమోతి 5:21). వీరు దేవుని దూతలు, సాతానుతో కలిసి ఎదురుతిరిగిన వారు  కాదు (సాతాను పడిపోవక మునుపు కెరుబుగా అభిషేకించబడిన వాడు). దేవదూతలు ఙ్ఞానము కలిగిన వారు (2స్ముయేలు 14:17; 1పేతురు 1:12). దేవుని ఆఙ్ఞకు లోబడువారు (కీర్త 103:20). వీరు పరిశుద్ధులు (ప్రకటన 14:10). వీరు దేవుని సేవకులు. ఆయన ఆఙ్ఞప్రకారము పరిచర్యచేయు వారు (హెబ్రీ 1:14; కీర్త 103:20).

దయ్యములు

దయ్యములు దేవదూతలే. వేరు లూసిఫర్తో కలిసి దేవునికి వ్యతిరేఖముగా తిరుగు బాటు చేసిన వారు. లూసిఫర్ ను సాతాను అని కూడా పిలువబడ్డాడు (అర్థము "శత్రువు"), షుటస్ర్పము, శోధకుడు, దుష్టుడు, ఈ లోఖాధికారి, ఈయుగ సంబంధమయిన దేవత, నరహంతకుడు, అబద్ధమునకు జనకుడు (యెష 14:12-15; యెహె 28:12-19; యోహాను 12:31; 2కొరిం 4:4; మత్తయి 4:3; 1యోహాను 5:19; యోహాను 8:44). అదే విధముగా ఈదుష్టాత్మలను "తమ ప్రధానత్వమును నిలుపుకొనని దూతలుగా ఎంచబడెను (యూదా 6). వీరు పడిపోయిన దేవదూతలు. వీరు దేవుని పరిచర్యను అభ్యంతర పరుచువారు (1థెస్స 2:18), దేశములను మోసపుచ్చువారు (ప్రకట 20:7-8), గ్ర్వామ్ధుడ్యిన అపవాధి (1తిమొతి 3:6), అవిధేయులైన వారిని ప్రేరేపిమ్చు శక్తి కలిగిన వారు (ఎఫె 2:2), కఠిన స్వభావము కలినినవి (1పేతురు 5:8), అపాయము కలుగచేయువారు (యోబు 2:4), నానా ప్రఖరములుగా మానవులను పీడించువారు (అపో 10:38; మార్కు 9:25). వీరు అవిశ్వాసుల శరీరములను ఆవరించువారు (మత్తయి 8:16), మనుష్యునిలోనికి ప్రవేశించు సామర్థ్యముగలవారు (లూకా 22:3), హృదయములను ప్రేరేపించువారు (అపో 5:3), పశువులను కూడా ఆవరించువారు (లూకా 8:33).

విశ్వాసులు దయ్యములు పట్టిపీడింపబడరు, వారి దేహము పరిశుద్ధాత్మ ఆలయము. దయ్యములదు స్థలముండదు (1కొరిం 6:19; 10:21).

దయ్యములు దేవునిని నమ్మి వణుకుచున్నవి (యాకోబు 2:19). సాతాను, దయ్యములు దేవుని తీర్పుకై వేచియున్నవి (మత్తయి 8:29; ప్రకట 20:10). యేసుక్రీస్తు నంద్య్ విశ్వాసము కలిగిపిలువబడిన వారు దేవునికి విధేయులై అపవాధిని ఎదురించుదురు (యాకోబు 4:7). విశ్వాసుల సూచన్లు ఏవిటంతే వారు దయ్యములను వెల్లగొట్టుదురు (మార్కు 16:17).

దయ్యములను వెడలిగొట్టుట

1. క్రీస్తు యిచ్చిన అధికారముతో విశ్వసులు దయాములను వెల్లగట్టుదురు (మత్తయి 10:1,8; మార్కు 16:17). ఈ శక్తికి మూల కారణము క్రీస్తు మాత్రమే.
2. క్రీస్తు దేవుని ఆత్మవలన వాటిని వెల్లగొట్టెను (మత్తయి 12:28), కాబట్టి విశ్అసి ఆత్మచే నింపబడిన నడ్వడికను కలిగి ఉండవలెను (గలతి 5:25).
3. ప్రార్థన, ఉపవాసము దేవునికి సంపూర్తి సమర్పణ ప్రాముఖ్యము (మార్కు 9:29; యాకోబు 4:7).
4. విశ్వాసులు ఆత్మలవివేచన వరమును వెదకు వైయుండవలెను (1కొరిం 12:10).
5. దయ్యముతో మాట్లాడ్రాదు (మార్కు 1:24). వారు మోసముచేయువారు.
6. విశ్వాసులు వాటిని యేసు నామములో వెల్లగొట్టవలెను (అపో 16:18)
7. దయ్యములను వెల్లగొట్టునపుడు కళ్ళుమూయరాదు: నీవు ఆఙ్ఞాపించుచున్నావు, ప్రార్థన చేయడం లేదు; దయ్యములు కొన్ని పర్యాయములు శరీర్కముగా గాయపర్చును (మత్త 17:15; అపో 19:15-16).
8. దేవుని యందు విశ్వాసము, ఆయన వాక్యము క్రీస్తుయొక్క శక్తి, మరియు పరిశుద్ధాత్మయందు బలహీన పర్చడనికి విశ్వాసి సాతానుకు ఏమాత్రము అవకాశమునివ్వరాదు. అనుమానము సాతానుయొక్క ఆయుధం (ఆది 3:1; మత్తయి 4:3-10).
9. దయ్యములను వెడలిగొట్తునపుడు దైవసేవకుల మధ్య క్రమము పద్ధతి ప్రకారము కలిగి ఉండాలి, ఒక సేవకుడు అధికార సేవ వహిస్తున్నగా మిగతా వారు ప్రార్థనలో ఉండలి (1కొరి 14:33).
10. మంత్రములతో చేయబడిన తామత్తు, దారము మొదలగునవి దయ్యములను వెడలిగొట్టకు మునుపు తీసివేయవలెను. ఇటువంటివి దెయ్యాలకు అవసరము ఇచ్చెను (అపో 19:19).
11. తిరిగి వదిలిన అపవాది రాకుండునట్లు విడుదల కలిగిన వారిని తప్పక ఒప్పుకొనుటకు, మారుమనస్సు, విశ్వాసమునకు మరియు పరిశుద్ధాత్మ నింపబడుటకు నడిపించవలెను (మత్తయి 12:44-45). పరిశుద్ధ జేవితము మరియు దేవుని చిత్తప్రకారము నడుచుకొనుట ప్రాముఖ్యము (1యోహాను 5:18).

మనుష్యుడు

దేవుడు మనుష్యున్ని ఆరవదినమున సృజించెను. ఆయన తన స్వరూపమున స్త్రీని గాను పురుషుని గాను వారిని సృజించెను (కీర్తన 8:5; ఆది 1:28). దేవుడు మానవున్ని వ్యక్తిగాను, శరీరిగాను, ఆత్మనుగాను సృజించెను. కాబట్టి మనుష్యుడు శరీర, ప్రాణ, ఆత్మను కలిగిన వాడు (ఆది 2:7; యోబు 32:8; ప్రసంగి 11:15; 12:7; 1 థెస్సలో 5:23). మొదటి మానవుడయ్న ఆదాము పాపము చేసేను. దీనిని బట్టి మారణములో ప్రవేశించెను(రోమా 5:12). ఆదామునందు అందరు పాపము చేసిరని బోదనైయున్నది. కాబట్టి మరణము అందరికి సంప్రాప్తించెను (రోమా 5:12). ఈ మరణము మూడు స్వభావములను కలిగియున్నది. ఆత్మయ మరణము (దేవుని నుండి వేరుచేయబడుట మరియు దేవునికి శత్రువగుట), భౌతిక మరణము (ఆత్మ శరీరమునుండి వేరుచేయబడుట), రెండవ మరణము (నరకము నందు శిక్ష) (ఎఫెసి 2:1; కొలొస్సి 1:21; రోమా 5:10; ప్రకటన 21:8). పాపములవలన మానవునికి మరణము ప్రాప్తమాయెను.

బైబిలు బోధన ఏమిటంటే "రక్త మాంసములు దేవుని రాజ్యమును స్వతంత్రించుకోనేరవు, క్షయత అక్షయతను స్వతంత్రించుకొనదు" (1కొరిం 15:50). కాని యేసు క్రీస్తును తన ప్రభువుగా అంగీకరించు వారు రక్శించబడుదురు. రక్షమార్గము ద్వారానే పాత సృష్ఠి శిక్షనుండి తప్పించబడుదురు. ఎందుకనగా యేసుక్రీస్తు ద్వారా రాబోవు దేవుని రాజ్య వారసత్వాన్ని కలిగిరి. మిగతావారు ఈ లోక దేవతకు అనగా దయ్యపు సంబంధితులు (2కొరిం 4:4; ఎఫెసి 2:2; యోహాను 5:19).

రక్షణ

యేసు క్రీస్తు నందు విశ్వాసము గలవారు రక్షింపబడుదురని సువార్త ప్రకటించుచుంన్నది. దేవుడు తన కుమారుదయిన యేసు క్రీస్తును ఈలోకమునకు బలియాగపు గొఱ్ఱెపిల్లగా, ఆదిలోక పరిగారార్థముగా పంపెను (యోహాను 1:29). యేసు క్రీస్తు యొక్క దేహము బలియాగపు దేహము. అది పరిశుద్ధాత్మ ద్వారా అభిషేకించబడినదై ప్రత్యేకింపబడెను (లూకా 1:35; హెబ్రి 10:5). పరిశుద్ధాత్ముడు యేసు క్రీస్తు యొక్క వేదనను బయలుపర్చెను. ఆయన దేహము మన పాపముల నిమిత్తము వేదననొందెను. ఇది పాత నిబంధన ప్రవక్తల ద్వారా వెల్లడి చేయబడెను (1 పేతురు 1:10,11). యేసు క్రీస్తు తన బలియాగపు మరణము ద్వారా మానవునికిని దేవునిమి వధ్య మధ్యవర్తియాయెను. నిత్యుడగు ఆత్మద్వారా తన్నుతాను దేవునికి నిర్దోషినిగా అర్పించు కొనెను (హెబ్రి 9:14). ఆయన దేవుని సన్నిధానమునకు మార్గము తెరచెను (హెబ్రి 10:19-20). ఆయన బలియాగము మరియు పునరుర్థానము ద్వారా, యేసు క్రీస్తు, దేవునికి మానవునికి సత్-సంబంధమును ఏర్పరచెను (రోమా 5:10; హెబ్రి 1:3).

ఈ ర్క్షణ ఆహ్వానమును ఖాతరు చేయని వారు శిక్షింపబడుదురు. మరియు వారు ప్రభువు సన్నిధి నుండి మరియు ఆయన మహిమగల శక్తి నుండి నిత్యనాశన శిక్షకు పాత్రులగుదురు (2 థెస్స1:9). ఎవరైతే యేసు క్రీస్తును తన రక్షకునిగా అంగీకరించుదురో వారు అంధకారమునుండి తప్పీంచబడి, యేసు క్రీస్తు రాజ్యములో ప్రవేశించుదురు (కొలొస్సి 1:13), వారు పుత్ర వారసత్వము కలిగి యేసు క్రీస్తుతో సహపాలివారగుదురు (యోహాను 1:12; రోమా 8:17).

రక్షణ ఆశీర్వాదములు

1. పాప క్షమాపణ (ఎఫెసి 1:7)
2. నీతి మంతులుగా తీర్చబడుదురు (రోమా 4:25)
3. నిత్య జీవము (యోహాను 3:16)
4. పరలోక పౌరస్థితి కలిగి యుందురు (ఫిలిప్పి 3:20)
5. నిత్యమైన స్వాస్థ్యము కలిగి యుందురు (హెబ్రి 9:15)
6. దయ్యములపై, రోగములపై అధికారమును కలిగియుందురు (లూకా 10:19)
7. ఆత్మ ఫలములను కలిగియుందురు (గలతీ 5:22-23)
8. మహిమాన్వితమయిన పునరుర్థానము (1కొరిం 15:51-54)

సంఘము

యేసు క్రీస్తు యొక్క శిశ్యుల సహవాసమును సంఘమందురు. ఇది గొఱ్ఱె పిల్ల యొక్క వదువుగా(ప్రకట 21:9; ఎఫెసి 5:25-27; ప్రకట 19:7), క్రీస్తు దేహము (1కొరింథి 12:27), దేవుని మందిరము (1పేతురు 2:5,6; ఎఫెసి 2:21-22; 1కొరింథి 3:16-17) పేర్కొనబడినది. సంఘము అపోస్తులుల మరియు ప్రవక్తల పునాదిపై కట్టబడినది. యేసు క్రీస్తే దేనికి మూలరాయి (ఎఫెసి 2:20). కాబట్టి అపోస్తులుల బోధ సంఘ భవిష్యత్తు ఉద్ధారణకైనవి (అపో 2:42; 15:32). సంఘము ప్రియ సహవాస గుంపు. కాబట్టి సమాజముగా కూడుకొనకుండ ఉండరాదని ఆఙాపించబడెను (హెబ్రి 10:25). సంఘము అనునది దేవుని ఇల్లు, ఆయన కుటుంబము; కాబట్టి ఐక్యత, తోడుపాటు, మరియు ప్రోత్సాహనము, విస్తరించునదై యుండవలెను (ఎఫెసి 2:19; 1కొరింథి 1:10; యోహాను 13:35; గలతీ 6:1-2) సంఘము సార్వత్రికము, స్థానికము.

ప్రభువైన యేసు క్రీస్తు అపోస్తులులను, ప్రవక్తలను, సువార్తికులను, భోధకులను మరియు కాపరులను సంఘ సంరక్షణాభివృద్ధికై నియమించెను (ఎఫెసి 4:11-12). పరిశుద్ధాత్ముడు తన వరములను వ్యక్తిగతముగా సంఘాభివృద్ధికై అనుగ్రహించెను (1 కొరింథి 12). సంఘము ప్రతిదేశమునకు యేసు క్రీస్తు సువార్తను అందించుటకు పిలువబడెను, వారెలోనుడి శిష్యులనుగా చేయుటకు మరియు యేసు క్రీస్తు యొక్క భోదలను భోధించుటకు సంఘము పిలువబడెను (మత్తయి 28:19-20). ఈ సుసమావ్హారము నందు ప్రభువు యొక్క పని మరియు వాక్యమును స్థిరపరుచుటకు అద్భుతములను, సూచకక్రియలను జతపర్చెను (మార్కు 16:20; హెబ్రి 2:4).

సంఘమునకు రెండు శాసనములు యివ్వబడెను: నీటి వలన బాప్తిస్మము (మత్త సంఘమునకు రెండు శాసనములు యివ్వబడెను (మత్త 28:19), మరియు ప్రభురాత్రి భోజన సంస్కారం (1 కొరింథి 11:23-29).

యేసు క్రీస్తు తన సంఘము కొరకు తిరిగివచ్చును. అయితే క్రీస్తు నందు నిద్రించినవారు మొదట లేతురు, స్జీవముగా ఉన్నవారు ఆయనతో కూడా మేఘములో యుగముగములు వరకు ఉండుటకు ఎత్తబడుదురు (1థెస్స 4:16-17).

పరిశుద్ధ గ్రంథము

యేసు క్రీస్తు నందు విశ్వాసమూలముగా కలుగు రక్షణ కొరకు దేవుని ఉపదేశములుగా ఇవ్వబడిన పుస్తకము పరిశుద్ధ గ్రంథము (2తిమోతి 3:15). దైవజన పరిశుద్ధులచే పరిశుద్ధాత్మ ప్రవచన ప్రేరేపణచే వ్రాయబడినది (హెబ్రి 1:1; 2పేతురు 1:20,21). కాబట్టి ఇది దైవావేశము వలన కలిగిన వాక్కు అని అనబడెను (2తిమో 3:16). లోకపరముగా పరిశుద్ధ గ్రంథము అర్థమగునది కాదు. రక్షణ ఉపదేశము పర్శుద్ధాత్మ వలన కలుగునది (1కొరింథి 2:10-16). కాబట్టి ప్రకృతి సంబంధిమయిన వ్యక్తి ఆత్మ సంబంధమయిన విషయములను అర్థము చేసుకొన లేడు. పరిశుద్ధ గ్రన్థము మార్పులేనెది మానవుని నిమిత్తము దైవిక ఉపదేశము కలిగి యున్నది (ప్రకటన 22:6).

పరిశుద్ధ లేఖనములు యేసు క్రీస్తు గూర్చి సాక్ష్యమిచ్చుచున్నవి (యోహాను 5:29; గలతి 3:8). విశ్వాసులు లేఖనములను చదువుటకు, ధ్యానించుటకు పిలువబడిరి (కీర్తన 1:2). పరిశుద్ధ గ్రంథము వకువ్యాఖనము, జతపర్చుటను, దాని నుండి త్రిప్పివేయుటను ఖండించు చున్నది (2 పేతురు 3:16; ప్రకటన 22:18-19).

తీర్పు

దేవుని యొదుటకు ప్రతివారు తీర్పుతీర్చబడుటకు ప్రపంచ చివరి దినమున తేబదురు. యేసు ముందుగానే చివరిదినము గూర్చిన సూచనలు ఇచ్చెను. అవి విశ్వసములో పడెపోవువారు, అబద్ధ ప్రవక్తలు, ప్రపంచమును ఆధినములో ఉంచుకొను రాబోవు అబద్ధ క్రీస్తు, మరియు యుద్ధములు, భూకంపములు, క్రువులు, దుష్ఠకార్యముల పెరుగుదల, దుర్భోధల మరియు అనేక సూచనలు (మత్తయి 24) జరుగును. వీటన్నింటి తరువాత మనుష్యకుమారుడు మహిమప్రభావముతో ఆకశమునందు దూతలతో అగుపించును (2థెస్స 1:7) . ఆయన రెండవ మారు తన ప్రజల రక్షణార్థమై మరియు లోకమునకు తీర్పు తీర్చుటకు కనిపించును (హెబ్రి 9:28). క్రీస్తు నందు నిద్రించిన వారు మొదట లేతురు, తదుపరి సజీవులైన ఆయన శిష్యగణం ప్రభువుతో యుగయుగములుండుటకు ఎత్తబడుదురు (1థెస్స 4:16-17). సాతాను వాని అనుచరగణం నరకమునందు శిక్షింపబడుదురు (మత్త 25:4; ప్రకటన 20:10). జీవ గ్రంథమందు పేరు వ్రాయబడ్ని వారు అగ్నిగుండము నందు పడద్రోయబడుదురు (ప్రకటన 20:15) ఎందుకంటే కార్యములను బట్టి వారికి తీర్పు తీర్చబడును (రోమా 2:5-6; యూదా 15).

© డామినిక్ మార్బానియంగ్, 2009, భాషాంతరము: బాలరాజు

Read More

बाईबल की सच्‍चाईयां

परमेश्‍वर कौन है?

बाईबल हमें सिखाती है कि परमेश्‍वर जगत का सृष्टिकर्ता हैं (उत्‍प.1:1)। सृष्टिकर्ता के रूप में वह सृष्टि के समान नही हैं – अर्थात वह अजन्‍म, अनादी, एवं अनंत हैं (निर्ग.15:18; व्‍यवस्‍था.33:27)। बाईबल यह भी सिखा‍ती है कि परमेश्‍वर आत्‍मा है (यूह. 4:24)। किसी ने भी परमेश्‍वर को कभी नही देखा क्‍योंकि वह अदृश्‍य है (कुलु.1:15; 1तिम.1:17)। परमेश्‍वर सर्वोपस्थित है, (भजन 139:7-10), सर्वसामर्थी हैं (मत्ति 19:26), एवं सर्वज्ञानी है (लूका 12:2)। परमेश्‍वर एक है, जिससे पहले तो यह तात्‍पर्य है कि वह अखण्‍ड है, फिर यह कि उसके तुल्‍य और कोई दूसरा नही जो ‘परमेश्‍वर’ नाम से जाना जा सके। एक ही परमेश्‍वर है (व्‍यवस्‍था.4:35)। परमेश्‍वर जीवन का दाता है (अय्यूब 33:4)। परमेश्‍वर जगत का शासक एवं न्‍यायाधीश है, जगत उसी का है (भजन 10:16)। वह मनुष्‍यों के हर विचार, वचन, एवं कर्मों का आंतिम न्‍याय के दिन में हिसाब लेगा (2पत.3:7)। बाईबल सभी मनुष्‍यों को आदेश देती है कि वे परमेश्‍वर के सम्‍मुख में अपने आप को भय, भक्ति, पापों से फिराव, एवं आज्ञाकारिता का विश्‍वास के साथ अपने आप को समर्पित करें (सभो.12:13; प्रेरित.17:30)। बाईबल सिखाती है कि परमेश्‍वर हमारा पिता है (मत्ति6:9; प्रेरित.17:29) जो हमसे शाश्‍वत प्रेम करता है (यर्मि. 31:3)। वह नही चाहता है कि हम अपने पापों (उन बुरे विचारों एवं कार्यों के चलते जिसके हम दोषी है) में नाश हो जाए । इसलिए, परमेश्‍वर ने मानव रूप धारण किया ताकि क्रूस पर हमारे पापदण्‍ड सह कर उस बलिदान के द्वारा वह हमारे लिए एक उद्धार का मार्ग बनाएं। इ‍सलिए, परमेश्‍वर ही हमारा एकमात्र उद्धारकर्ता है (यहूदा 1:25)। जो कोई दिल से इस सच्‍चे परमेश्‍वर से प्रार्थना करता है, उसकी प्रार्थना तुरन्‍त सून ली जाती है क्‍योंकि परमेश्‍वर की उपस्थिति हर जगह पर है और वह हमारे स्‍वांस से भी अधिक हमारे करीब है (भजन 34:17; 130:1)। जो कोई उस परमेश्‍वर से कहता है कि ‘प्रभु, मै अपने पापों के कारण शर्मिंदा हूँ, मुझे माफ कर’, उसके पाप मिटा दिए जाते हैं (भजन 103:12)। यह क्षमा और जीवन में नई शुरुवात प्रभु यीशु मसीह (जो परमेश्‍वर का स्‍वरूप है और हमारे उद्धार के लिए आज से 2000 वर्ष पूर्व मानव रूप में प्रगट हुआ) के उस बलिदान के कारण हमे उपलब्‍ध किया गया  जिसके  द्वारा उसने पाप और मृत्‍यु के पुराने जगत का अंत किया और अपने पुनुरुत्‍थान (मृतकों में से तीसरे दिन जी उठने) के द्वारा हमारे लिए नया जीवन का प्रबन्‍ध किया।

यीशु मसीह

बाईबल हमें बताती है कि यीशु मसीह परमेश्‍वर का पुत्र है (यूह.3:16) जिसमें और जिस के द्वारा परमेश्‍वर हमें प्रगट हुआ (इब्रा.1:1,2)। वह परमेश्‍वर का वचन है (यूह.1:1), अदृश्‍य परमेश्‍वर का स्‍वरूप है (कुलु.1:15)। वह अजन्‍म है; उसका नाम ‘पुत्र’ से यह तात्‍पर्य नही कि उसका जन्‍म हुआ या वह सृजा गया; वह अनादि और अनंत है, वह परमेश्‍वर है (यूह.1:1)। परमेश्‍वर और मनुष्‍यों के बीच वही एकमात्र मध्‍यस्‍त है (1तिम.2:5)। परमेश्‍वर के विषय में जो कुछ हम जान सकते है वह केवल यीशु मसीह में और यीशु मसीह के द्वारा ही जान सकते हैं, क्‍योंकि उसमें ईश्‍वरत्‍व की परिपूर्णता सदेह वास करती है (कुलु.2:9; इब्रा.1:3)। वह परमेश्‍वर का तत्‍व का छाप है और इस जगत का सृष्टिकर्ता एवं पालनहारा है (कुलु.1:16; इब्रा.1:3)। वह परमेश्‍वर के अलावा दूसरा परमेश्‍वर नही परन्‍तु परमेश्‍वर है और परमेश्‍वर के साथ एक है (यूह.17:22) जो त्रिएक है। परमेश्‍वर पिता है, परमेश्‍वर पुत्र है, और परमेश्‍वर पवित्रात्‍मा है। लेकिन परमेश्‍वर तीन नही है। वह एक है। वे तीन एक है। यह कैसे हो सकता है? इसलिए क्‍योंकि परमेश्‍वर सत्‍य है, परमेश्‍वर आनंद है, एवं परमेश्‍वर प्रेम है। सत्‍य स्‍वरूप में वह ज्ञाता, ज्ञान का विषय, एवं सर्वज्ञानी आत्‍मा है। प्रेम के स्‍वरूप में वह प्रेमी, प्रिय, एवं प्रेम की आत्‍मा है। आनन्‍द स्‍वरूप में वह आनंदित, आनंद का विषय, एवं आनंद की आत्‍मा है। यीशु का अस्तित्‍व इब्रा‍हिम से पहले था (यूह.8:58)। यीशु जगत की सृष्टि से पहले था (यूह.1:1,2)। यीशु आनंत है। सब कुछ यीशु के द्वारा और यीशु के लिए ही सृजा गया (कुलु.1:16)। वह परमेश्‍वर का वारिस है एवं सृष्टि में पहलौठा है (कुलु.1:15)। वह सृष्टि का मुक्तिदाता एवं जगत का उद्धारकर्ता है जिसके निमित वह मनुष्‍य बन गया (यूह.1:14) ताकि हमारे पापों का दण्‍ड चुकाये और परमेश्‍वर की धार्मिकता को पूरा करे (इब्रा.2:9-18)। वह मृतकों मे से जी उठा और नई सृष्टि का कर्ता बन गया ताकि जो कोई उसे विश्‍वास की आज्ञाकारिता के साथ ग्रहण करेगा वह उसके संग परमेश्‍वर का राज्‍य का वारिस ठहराया जाएगा। वह अंतिम दिन में जीवितों और मृतकों का न्‍याय करने आयेगा (2तिम.4:1)।

पवित्र आत्‍मा

बाईबल में पवित्र आत्‍मा का वर्णन कई नामों से किया गया है, जैसे ‘परमेश्‍वर का आत्‍मा’ (उत्‍प.1:2), ‘सत्‍य का आत्‍मा’ (यूह.14:17), ‘पवित्र आत्‍मा‘ (लूका 11:13), ‘पवित्रता की आत्‍मा’ (रोम.1:4), एवं ‘सहायक’ (यूह.14:26)। पवित्र आत्‍मा सारे वस्‍तुओं का सृष्टिकर्ता एवं जीवन का दाता हैं (अय्यूब 33:4; भजन 104:30)। उसी ने पवित्र शास्‍त्र की लेखन को प्रेरणा दिया (2पत.1:21)। उसी के द्वारा जगत में परमेश्‍वर के अद्भुत वरदान परमेश्‍वर के लोगों के द्वारा प्रगट होते हैं (1शम.10:10; प्रेरित 10:38; 1कुरु.12)। वह आत्मिक बातों की समझ देता है (अय्यूब 32:8; यश.11:2)। वह परमेश्‍वर के दासों को अभिषिक्‍त करता है और उन्‍हे सेवकाई के लिए अलग करता है (प्रेरित 10:38; 1यूह.2:27)। वह यीशु मसीह का महान गवाह है जो संसार को पाप, धार्मिकता, एवं न्‍याय के विषय में निरुत्‍तर करता है (यूह.15:26; 16:8)। उसी के अंतरनिवास की परिपूर्णता (उससे भरे जाने) के द्वारा शिष्‍य सारे विश्‍व में मसीह के गवाह होने की सामर्थ प्राप्‍त करते हैं (प्रेरित 1:8)।

सृष्टि

बाईबल हमें यह सिखाती है कि परमेश्‍वर ने जगत एवं सारी वस्‍तुओं की सृष्टि छ: दिनों में किया (उत्‍प.1:2; निर्ग.20:11)। जो वस्‍तुएं आज दृश्‍यमान है वे अनदेखी बातों से अर्थात शून्‍य से सृजे गये (इब्र.11:3)। परमेश्‍वर ने जगत की सृष्टि आवश्‍यक्‍ता से नहीं परन्‍तु अपने ही स्‍वतंत्र और सार्वभौम इच्‍छा के अनुसार किया (प्रकाश.4:11)। परमेश्‍वर ने अंधकार और ज्‍योति दोनों को बनाया (यश.45:7; उत्‍प.1:3) – दोनों भौतिक हैं, पहला दूसरे की अनुपस्थिति हैं। परमेश्‍वर ने अंतर एवं समय की सृष्टि की (भजन 90:2 – ‘तू ने पृथ्‍वी और जगत की रचना (इब्रा. ख्‍़यूल – घुमाना, मोड़ना) की’)। परमेश्‍वर ने जगत की सृष्टि यीशु मसीह के लिए किया जो सारे वस्‍तुओं का वारिस हैं (कुलु.1:16-18; इफि.1:10)।

स्‍वर्गदूत

स्‍वर्गदूत अमर स्‍वर्गीय प्राणी हैं जिन्‍हे परमेश्‍वर ने बनाया (प्रकाश.19:10;22:8-9;कुलु.2:18;लूका 20:34-36)। उन्‍हे ‘सेवा टहल करनेवाली आत्‍माएं’ कहा गया है (इब्रा.1:14)। वे अलैंगिक एवं अनेक है (लूका 20:34-35; दानि.7:10; इब्रा.12:22)। स्‍वर्गदूतों के अलग-अलग प्रकार है। करूब परमेश्‍वर की वाटिका एवं उपस्थिति में नियूक्‍त किए गये हैं (उत्‍प. 3:24; निर्ग.25:22; यहे.28:13,14)। सेराफ (अर्थात ‘जलने वाले’) को हम यशायाह 6:2,3 में परमेश्‍वर की आराधना करते हुए देख सकते हैं। प्रधान स्‍वर्गदूत दो हैं, मीकाईल, जो योद्धक दूतों का प्रधान है (यहूदा 1:9; प्रकाश.12:7) एवं जिब्राईल, जो परमेश्‍वर का संदेशवाहक है (लूका 1:19; दा‍नि.8:16; 9:21)। स्‍वर्गदूत ‘चुने हुए स्‍वर्गदूतों’ के नाम से भी जाने जाते हैं क्‍योंकि उनका स्‍थान परमेश्‍वर की उपस्थ्‍िाति में है (1तिम.5:21)। शैतान, जो अपने पतन के पूर्व अभिषिक्‍त करूब था, उसके बलवा के समय वे परमेश्‍वर के प्रति विश्‍वासयोग्‍य रहे। स्‍वर्गदूतों के पास बुद्धि है (2शम.14:17; 1पत.1:12), वे परमेश्‍वर के आदेशों का पालन करते हैं (भजन 103:20), परमेश्‍वर के सम्‍मुख में आदरमय भक्ति के साथ खड़े रहते हैं (नहे.9:6; इब्रा.1:6), वे दीन हैं (2पत.2:11), सामर्थी हैं (भजन 103:20), एवं पवित्र हैं (प्रकाश.14:10)। वे परमेश्‍वर के सेवक हैं और परमेश्‍वर की ही आज्ञा के अनुसार कार्य करते हैं (इब्रा.1:14; भजन 103:20)।

दुष्‍टात्‍माएं

दुष्‍टात्‍माएं वे दूत हैं जिन्‍होंने उस प्रधान दूत लूसिफर के साथ मिलकर परमेश्‍वर का विरोध किया था जो शैतान, अर्थात विराधी, पुराना अजगर, परखनेवाला, दुष्‍ट, संसार का हाकिम, इस संसार का ईश्‍वर, हत्‍यारा, एवं झूठों का पिता के नाम से जाना जाता है) (यशा.14/12-15; यह.28:12-19; यूह.12:31; 2कुरू.4:4; मत्ति.4:3; 1यूह.5:19; यूह.8:44)। इस कारण से इन प्रेत आत्‍माओं के विषय में कहा गया है कि वे वही स्‍वर्गदूत है जिन्‍होंने ‘अपने पद को स्थिर न रखा’ (यहूदा 6)। वे गिरे हुए स्‍वर्गदूत हैं। वे परमेश्‍वर के कार्य का विरोध करते हैं (1थेस.2:18), लोगों को भरमाते हैं (प्रकाश.20:7-8), घमण्‍डी हैं (1तिम.3:6), अभक्ति को बढ़ावा देते हैं (इफि.2:2), क्रूर हैं (1‍पत.5:8), दोषारोपन करते हैं (अय्यूब 2:4), और मनुष्‍यों को अनेक वेदनाओं एवं बिमारियों से पीडित करते हैं (प्रेरित 10:38; मरकुस 9.25)। वे अविश्‍वासियों के शरीरों को कबज़ा करते हैं (मत्ति 8:16), किसी व्‍यक्ति में प्रवेश कर सकते हैं (लूका 22:3), किसी व्‍यक्ति के विचार को प्रभावित कर सकते हैं (प्रेरित 5:3), एवं जानवरों के शरीरों को भी वश में कर सकते हैं (लूका 8:33)। एक विश्‍वा‍सी कभी भी दुष्‍टात्‍माओं से ग्रसित नही हो सकता हैं क्‍योंकि उसका शरीर पवित्र आत्‍मा का मंदिर हैं और उस में दुष्‍टात्‍माओं के लिए कोई जगह नही हो सकता (1कुरू.6:19; 10:21)। दुष्‍टात्‍माएं भी परमेश्‍वर पर विश्‍वास करते हैं और उसके सन्‍मुख्‍ में भय के साथ थरथराते हैं (याकूब 2:19)। शैतान और उसके दुष्‍ट दूत परमेश्‍वर के न्‍याय के प्रतीक्षा में ही हैं (मत्ति 8:29; प्रकाश. 20:10)। यीशु मसीह के विश्‍वासियों को पुकारा गया है कि वे परमेश्‍वर के आधीन हो जाएं और शैतान का सामना करें (याकूब 4:7)। विश्‍वासियों का एक चिन्‍ह यह है कि वे दुष्‍टात्‍माओं को निकालेंगे (मरकुस 16:17)। 

दुष्‍टात्‍माओं को निकालना

1. एक विश्‍वासी के पास दुष्‍टात्‍माओं को निकालने का मसीह द्वारा दिया गया अधिकार है (मत्ति 10:1,8; मरकुस 16:17)। इस अधिकार का स्रोत मसीह यीशु ही है।
2. मसीह ने  दुष्‍टात्‍माओं को परमेश्‍वर के आत्‍मा के द्वारा निकाला (मत्ति 12:28); इसलिए, एक विश्‍वासी के लिए आवश्‍यक है कि वह आत्‍मा से परिपूर्ण चाल चलें (गल.5:25)।
3. प्रार्थना, उपवास एवं परमेश्‍वर के प्रति संपूर्ण समर्पण अनिवार्य है (मरकुस 9:29; याकूब 4:7)।
4. विश्‍वासी को आत्‍माओं की परख के वरदान के लिए प्रार्थना करना चाहिए (1कुरु.12:10)।
5. उसे दुष्‍टात्‍माओं के साथ, सामान्‍यत:, बात नही करना चाहिए (मरकुस 1:24)। वे भरमाने वाली आत्‍माएं हैं।
6. विश्‍वासी इन प्रेतात्‍माओं को यीशु के नाम से निकालें (प्ररित 16:18)।
7. दुष्‍टात्‍माओं को निकालते समय अपने आंखों को बंद न रखें; आप आदेश दे रहे हैं, प्रार्थना नही कर रहे; कभी कभी यह पाया गया है कि दुष्‍टात्‍माएं आक्रामक हो जाते हैं (मत्ति 17:15; प्रेरित 16:18)।
8. विश्‍वासी दुष्‍टात्‍माओं को यह अनुमति न दें कि वे उसके विश्‍वास को, जो परमेश्‍वर, उसके वचन, एवं मसीह के पवित्र आत्‍मा की सामर्थ पर है, कमज़ोर करें। संदेह शैतान का एक महत्‍वपूर्ण शस्‍त्र है (उत्‍प.3:1; मत्ति 4:3-10)।
9. हर छुटकारे की सेवकाई के दौरान परमेश्‍वर के सेवकों के मध्‍य क्रम एवं अनुशासन होना चाहिए; एक अधिकार के साथ सेवा करें और अन्‍य उसे प्रार्थना के द्वारा समर्थित करें (1कुरू.14:33)।
10. सब प्रकार के ताबीज या जादू टोनें के चीजों को शरीर से दूर करें अन्‍यथा छुटकारे का कार्य नही होगा। इन चीजों को रखने के द्वारा व्‍यक्ति शैतानी ताकतों के लिए गढ़ स्‍थापित करता है (प्ररित 19:19)।
11. छुटकारे पाए हुए व्‍यक्ति को पापों का अंगीकार, मन फिराव, एवं पवित्र आत्‍मा की भरपूरी में अगुवाई करें ताकि दुष्‍टात्‍माओं के लौटने की गंभीर दशा उत्‍पन्‍न न हों (मत्ति 12:44,45)। पवित्रता का जीवन एवं परमेश्‍वर की इच्‍छा में बना रहना आदेशित हैं (1यूह. 5:18)।

मनुष्‍य

परमेश्‍वर ने मनुष्‍य को छटवे दिन पुरुष और स्‍त्री के रूप में अपने ही स्‍वरूप और समानता में बनाया (उत्‍प.1:26-28)। वे परमेश्‍वर का आदर और महिमा को प्रतिबिम्बित करते थे और उनहें सारी सृष्टि पर हुकूमत दिया गया था (भजन 8:5; उत्‍प.1:28)। परमेश्‍वर ने मनुष्‍य को दैहिक, व्‍यक्तित्‍व, एवं आत्मिक स्‍वरूप में बनाया; इस कारण से मनुष्‍य शरीर, प्राण, एवं आत्‍मा हैं (उत्‍प.2:7; अय्यूब 32:8; सभो.11:5;12:7; 1थेस.5:23)। पहला मनुष्‍य आदम ने पाप किया और इसके द्वारा जगत में पाप और मृत्‍यु लेकर आया (रोम.5:12)। बाईबल बताती है कि आदम में सभों ने पाप किया, इसलिए मृत्‍यु हर मनुष्‍यों पर आ गया (रोम.5:12)। यह मृत्‍यु तीन रूप में हैं: आत्मिक मृत्‍यु (परमेश्‍वर से अलग होना और उसके साथ शत्रुता), शारिरिक मृत्‍यु (आत्‍मा का शरीर से अलग होना), एवं दूसरी मृत्‍यु (नरक में अनंत दण्‍ड) (इफि.2:1; कुलु.1:21; रोम.5:10; प्रकाश.21:8)। मनुष्‍य पाप के दण्‍ड के कारण मरनहार हो गया। बाईबल बताती है कि ‘मांस और लोहू’ अर्थात नया जन्‍म प्राप्‍त नही किए मनुष्‍य स्‍वर्ग राज्‍य के वारिस नही हो सकते और न विनाश अविनाशी का अधिकारी हो सकता है (1कुरु.15:50)। इसलिए, उद्धार का एक मात्र मार्ग पवित्रात्‍मा के द्वारा विश्‍वास से नया जन्‍म प्राप्‍त करना ही है (यूह.3:5,6)। जब कोई यीशु मसीह का प्रभुत्‍व को स्‍वीकारता है तब वह पुराने संसार के दोष से मुक्‍त होकर प्रभु यीशु मसीह के आने वाले राज्‍य का वारिस हो जाता है। बाकी लोग इस संसार के ईश्‍वर अर्थात शैतान के आधीन रह जाते हैं (2कुरु.4:4; इफि.2:2; 1युह.5:19)।

उद्धार

सुसमाचार यह घोषणा करता है कि सभी मनुष्‍य प्रभु यीशु मसीह पर विश्‍वास करने के द्वारा अपने पापों से छुटकारा प्राप्‍त कर सकते हैं। परमेश्‍वर ने यीशु मसीह को संसार में अपने बलिदान के मेमने के रूप में भेजा ताकि वह संसार के पापों के लिए प्रायश्चित करें (यूह.1:29)। यीशु मसीह का देह बलिदान के लिए पवित्रात्‍मा के द्वारा अभिषिक्‍त एवं अलग किया हुआ देह था (लूका 1:35; इब्रा. 10:5)। पवित्रात्‍मा ने यीशु मसीह के उन दु:खों को जो वह हमारे पापों के प्रायश्चित के लिए सहने वाला था पुराने समय के अपने भविष्‍यद्वकताओं पर पहले से ही प्रगट कर दिया था (1पत.1:10,11)। मसीह अपने देहधारण एवं प्रायश्चित की मृत्‍यु के द्वारा मनुष्‍य एवं परमेश्‍वर के बीच में मध्‍यस्‍त बन गया; इस तरह, अपने शरीर का उस अनंत आत्‍मा के द्वारा बलिदान करके उसने हमारे लिए परमेश्‍वर की उपस्थिति में प्रवेश का मार्ग बना दिया (इब्रा.10:19;20)। इस प्रायश्चित की मृत्‍यु एवं पुनुरुत्‍थान (मृत्‍कों में से जी उठने) के द्वारा वह परमेश्‍वर और मनुष्‍य के बीच में मेल मिलाप का मार्ग बन गया (रोम.5:10; इब्रा.1:3)। जो इस उद्धार के दान को ठुकरायेंगे वे अपने पापदोष में पड़े रहेंगे और ‘प्रभु के सामने से, और उसकी शक्ति के तेज से दूर होकर अनन्‍त विनाश का दण्‍ड पाएंगे’ (2थेस. 1:9)। जो यीशु मसीह को अपने प्रभु और उद्धारकर्ता के रूप में ग्रहण करेंगे वे अंधकार की शक्ति से छुड़ाए जाकर प्रभु यीशु मसीह के राज्‍य में प्रवेश कराये जाएंगे (कुलु.1:13)। उनहे पुत्र होने एवं यीशु मसीह के संगी वारिस होने का अधिकार दिया गया हैं (यूह.1:12; रोम;8:17)। उद्धार के आशीषें इस प्रकार से हैं: पापों से क्षमा (इफि.1:7) धर्मि ठहराया जाना (रोम.4:25) अनंत जीवन (यूह.3:16) स्‍वर्ग में नागरिकता (फिलि.3:20) अनंत मिरास (इब्रा.9:15) दुष्‍टात्‍माओं और बिमारियों पर अधिकार (लूका 10:19) पवित्रात्‍मा का फल (गल.5:22,23) एक महिमायुक्‍त पुनुरुत्‍थान (1कुरु.15:51-54)

कलीसिया

कलीसिया प्रभु यीशु मसीह के शिष्‍यों का समुदाय हैं। वह मेमने की पत्नि (प्रकाश्‍.21:9; इफि.5:25-27; प्रकाश.19:7), मसीह की देह (1कुरु.12:27), एवं परमेश्‍वर का मंदिर (1पत.2:5,6; इफि.2:21,22; 1कुरु.3:16,17) के रूप में भी जानी जाती है। कलीसिया ‘प्रेरितों और भविष्‍यद्वक्‍ताओं की नेव पर जिस के कोने का पत्‍थर मसीह यीशु आप ही है,’ बनायी गई है (इफि.2:20)। इसलिए, प्ररितों की शिक्षा एवं भविष्‍द्वाणी के द्वारा आत्मिक उन्‍नति कलीसिया के लिए बुनियादी हैं (प्रेरित 2:42; 15:32)। कलीसिया संगी विश्‍वासियों की संगति है। इसलिए, मसीहियों को आदेश दिया गया है कि वे आपस में इकटृठा होना न छोउ़ें (इब्रा.10:25)। कलीसिया परमेश्‍वर का परिवार हैं; इसलिए, उस में एकता, सहयोग, उन्‍नति, एवं फलदायकता होना चाहिए (इफि.2:19; 1कुरु.1:10; यूह.13:35; गल.6:1,2)। कलीसिया विश्‍वक और स्‍थानीय दोनों है। प्रभु यीशु मसीह कलीसिया की उन्‍नति के लिए उस में प्ररित, भविष्‍यद्वक्‍ता, सुसमाचार प्रचारक, शिक्षक, एवं पासवानों को नियुक्‍त करते हैं (इफि.4:11-12)। पवित्र आत्‍मा व्‍यक्तियों को अपने वरदानों से सुसज्जित करता हैं ताकि कलीसिया की उन्‍नति हो (1कुरु.12)। कलीसिया को बुलाया गया है कि वह यीशु मसीह के सुसमाचार को हर जाति में प्रचार करें, उनमे से शिष्‍य बनायें, और यीशु मसीह की शिक्षाओं को उन्‍हे सिखाएं (मत्ति 28:19-20)। यह प्रचार चिन्‍हों और अद्भुत कार्यों के साथ होता है जिन्‍हें प्रभु अपने वचन को प्रमाणित करने के लिए करता है (मरकुस 16:20; इब्रा. 2:4)। कलीसिया के दो नियम हैं जल का बपतिस्‍मा (मत्ति 28:19) एवं प्रभु का मेज (1कुरु.11:23-29)। यीशु मसीह अपनी कलीसिया के लिए पुन: पृथ्‍वी पर वापस लौटेगा। तब मसीह में जो मर गए हैं वे पहले जिलाए जाएंगे, फिर जो जीवित हैं वे उसके साथ बादलों में उठा लिए जाएंगे ताकि उसके साथ सदा के लिए रहें (1थेस.4:16,17)।

बाईबल

बाईबल मसीह यीशु के विश्‍वास द्वारा उद्धार पाने के लिए परमेश्‍वर द्वारा दिया गया शिक्षण ग्रंथ है (2तिम.3:15)। यह उन पवित्र लोगों के द्वारा लिखी गई थी जो पवित्र आत्‍मा की भविष्‍यद्वाणी के अभिषेक के द्वारा चलाये जाते थे (इब्रा.1:1; 2पत.1:20,21)। इसलिए, यह परमेश्‍वर का प्रेरित वचन के रूप में जाना जाता है (2तिम.3:16)। बाईबल को हम सांसारिक रीति से नही समझ सकते हैं। उद्धार के निमित शिक्षा हमें पवित्र आत्‍मा के द्वारा प्राप्‍त होता हैं (1कुरु.2:10-16)। इसलिए, एक अनात्मिक व्‍यक्ति अत्मिक बातों को न तो समझ सकता है न उनहें ग्रहण कर सकता है। केवल बाईबल ही दैवीय ज्ञान का एकमात्र अभ्रांत (तृटि रहित) स्रोत है जिसे परमेश्‍वर ने मनुष्‍यों को दिया है (प्रकाश.22:6)। बाईबल या पवित्र शा‍स्‍त्र यीशु मसीह के विषय में गवाही देती है (यूह.5:29; गल.3:8); इसलिए, कहा गया है कि ‘यीशु की गवाही भविष्‍यद्वाणी की आत्‍मा है’ (प्रकाश. 19:10)। विश्‍वासी को पवित्र शास्‍त्रों को पढ़ने और अध्‍ययन करने के लिए बुलाया गया हैं (भजन 1:2)। बाईबल के वचनों का तोड़ना मरोड़ना या उसमें अन्‍य बातों को जोड़ना या उसमे से निकालना सख्‍त रूप से प्रतिबंधित हैं (2पत.3:16; प्रकाश.22:18;19)।

न्‍याय

बाईबल हमें सिखाती हैं कि सभी नैतिक प्राणी परमेश्‍वर के न्‍याय सिंहासन के सामने जगत के अंतिम दिन लाए जाएंगे। यीशु मसीह ने उन चिन्‍हों के विषय में बताया जो उस अंतिम दिन से पहले होने वाले हैं। वे इस प्रकार हैं: मत त्‍याग, झूठे भविष्‍यद्वक्‍ताओं का बढ़ना , ख्रीस्‍त विरोधी का आगमन जो परमेश्‍वर के लोगों को सताएगा और राजनैतिक तौर से विश्‍व पर नियंत्रण करेगा, युद्ध, भूकम्‍प, आकाल, बुराई का बढ़ना, पंथों का बढ़ना, एवं अंतरिक्ष में चिन्‍ह (मत्ति 24)। इस‍के पश्‍चात परमेश्‍वर का पुत्र आसमान में अपने सामर्थी स्‍वर्गदूतों के साथ प्रगट होगा (2थेस.1:7)। वह इस बार अपने लोगों का उद्धार एवं संसार का न्‍याय के लिए प्रगट होगा (इब्रा.9:28)। मसीह में जो मर गए हैं वे पहले जिलाए जाएंगे; फिर जो शिष्‍य जीवित हैं वे प्रभु के साथ हमेशा रहने के लिए उठा लिए जाएंगे (1थेस. 4:16,17)। शैतान और उसके दूत नरक में डाल दिए जाएंगे (मत्ति 25:41; प्रकाश.20:10)। वे जिनका नाम जीवन की पुस्‍तक (यीशु की पुस्‍तक) में नही लिखा गया है उन्‍हें आग की झील मे डाल दिया जायेगा (प्रकाश.20:15) क्‍योंकि उनका न्‍याय उन के कार्यों के अनुसार किया जाएगा (रोम.2:5,6; यहूदा 15)। मसीह में विश्‍वासयोग्‍य जो रहेंगे वे स्‍वर्ग राज्‍य के वारिस होवेंगे (प्रकाश.21:7)। 

© Domenic Marbaniang, 2009

Read More